ΒΑΣΩ ΜΠΡΑΤΑΚΗ-Τα Ερωτικά-Δοκιμές

Το 1985 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της Β.Μ. Περιλαμβάνει ερωτικά κυρίως ποιήματα.
Αν και πρωτόλεια διακρίνονται από μια αρτιότητα και ως προς το περιεχόμενο αλλά και ως προς το σχήμα.
Η γεωγραφία αυτής της γραφής έχει να κάνει με την αγάπη και το πάθος μιας γυναίκας που όμως βρίσκεται κρυμμένη, φυλακισμένη στο σώμα ενός κοριτσιού.
Γιατί τότε το νεαρό κορίτσι έγραφε όπως θάγραφε μια γυναίκα με τη φλόγα του έρωτα και της έλξης για να κρατήσει στα θραύσματα του χρόνου όλα εκείνα που μαζί του έζησε η εκείνα που θάθελε να ζήσει.
Στιγμές μεθυσμένες σε μέρη ονείρων η περιπλάνηση, με άρωμα ανάμνησης και γεύση μνήμης. Είναι πολύ κοντά σ' αυτό που κουβαλά μέσα της ανασταίνοντάς το με ανάσες και λέξεις. Εκείνο που μένει και που ζητά, είναι ένα λιμάνι σε μια παράφορη αγκαλιά.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΙΚΟ
Τώρα πια είμαι δική σου
στα όνειρά μου το δικό σου φεγγάρι,
φόβοι και υποψίες πρέπει να κοιμηθούνε τώρα,
πριν χάσουμε το ταξείδι μιας ακόμα νύχτας.
Και κάτω από το δέρμα ας μιλήσει η τρυφεράδα
τα σώματά μας για να 'βρουν την αγάπη.

Η ίδια πολλές φορές θ' αναρωτηθεί, θα μιλήσει με μελλοντικές σιωπές. Άραγε ήξερε από πριν τα μελλούμενα; Λειτουργούσε ενορατικά για τις κυνηγημένες σιωπές που άλλες έπαιρνε η ανατολή κι άλλες η δύση τις έφερνε μέσα της;

ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ
Τα λόγια μας θα σκοτώσει η μελλοντική σιωπή,
τη στιγμή που θα απλώνουν οι γλάροι,
την γαλάζια σιωπή τους πάνω από το κύμα,
μια φεγγερή σιωπή,
όμοια με το ανάλαφρο πέταγμά τους.
Και συ θα δείχνεις ολοένα στον καθρέφτη,
την ίδια απορία για τα περασμένα
που βαθιά χαραχτήκαν στην μνήμη,
για τα μελλούμενα
αίνιγμα που θα πρωτανοίξει η αυριανή μας μέρα.
Έπεσε και η τελευταία βροχή
και όμως στα χείλη σου,
πάντα η ίδια δίψα,
από το ερωτικό πλάγιασμα,
μιας μακρινής νύχτας,
σε κάμαρες που βλέπαν στην θάλασσα.
Στις κάμαρες όπου πλαγιάσαμε, εγώ και εσύ.
μυστικοί εραστές,
μέσα στη νύχτα.

Αγάλματα που κοιμούνται γελαστά, αμίλητα, που όμως έχασαν την ζωή πριν προλάβουν ν' αναστηθούν από τις ανάσες τους.
Αγαπήθηκαν χωρίς ερωτήσεις, χωρίς γιατί, σε απαντήσεις κλεισμένες σε χείλη, που έκλειναν από δυνατό φιλί.
Ανταμώθηκε ο έρωτας με τη θάλασσα για ένα ταξείδι, που όμως τέλειωσε νωρίς. Έσβησε δίπλα στο κύμα, στην αντίπερα όχθη του ήλιου. Σε δρόμους φωτιάς αγνόησε λόγια και εικόνες μια ζωής αληθινής. Στον χάρτη της αγάπης ζήτησε απαντήσεις ακολουθώντας τη βροχή να μιλήσει για τον δικό τους έρωτα.
Εκείνη ακόμα ψάχνει να ζήσει μια στιγμή με ερωτεύσιμο πρόσωπο, να ψιθυρίσει λόγια μοναδικά που ν' ακουμπούν στις δικές του αισθήσεις.

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
Άσε με να σου μιλήσω για την αγάπη μου
τώρα που το νιώθω ότι σ' αγαπώ
πιο βαθιά από ότι σ' αγαπούσα χθες,
μα ίσως και πιο λίγο από ότι θα σ' αγαπώ αύριο.
Θα 'ναι σαν να σου μιλά το κορμί μου,
με τα πέντε πρόσωπα της ποίησής του,
και το αίμα να καίει κάτω από το δέρμα.

Όσοι πολύ αγάπησαν ξέρουν πως χάνονται σε δρόμους που καίνε . Σε διάφανο φως το βλέμμα τρέχει, ξεφτίζει, σπάζει κι η νύχτα πετάει χωρίς κανείς να αθωώνει την βροχή.
Η καθημερινή τριβή, σε δειλινά ανένταχτα θα φέρουν τον πρώτο χωρισμό. Η μια καρδιά χωρίζει σε δύο. Ένα μαζί, που γίναν δύο αντίο, σε στιγμές απέραντης μοναξιάς.

ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΕΣΕΙ Η ΠΡΩΤΗ ΒΡΟΧΗ
Όταν θα πέσει η πρώτη βροχή,
τότε θα ΄ρθει και ο πρώτος χωρισμός.
Και όταν θα απομείνουμε,
άδειοι και μοναχοί,
μέσα στις γυμνές και κρύες του φθινοπώρου μέρες
τότε ίσως και να το νιώσουμε
το πόσο βαθιά είχαμε κάποτε αγαπηθεί.

Ύστερα η μνήμη θα γυρνά σε μέρη παλιά, ψάχνοντας κομμάτια ζωής νοσταλγικά, σε απλά καθημερινά, σε αλήθειες που καλύφθηκαν πίσω από επιτηδευμένα ψέμματα. Κι όμως όλα χάθηκαν. Έμειναν οι λέξεις να πιστοποιούν πως κάποτε μαζί ζήσανε .
Ένα κορίτσι έφυγε κι έμεινε η γυναίκα που αναζητά ένα άλλο ταξίδι, μια άλλη νύχτα για ν' αγαπηθεί και ν' αγαπήσει. Ο κύκλος έκλεισε. Τ' αστέρια μετρήθηκαν.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ
Τις νύχτες σαν αρχίσουν να πονούν οι πληγές,
που σου χαρίσαν τα χρόνια και οι εμπειρίες,
αρχίζεις να το νιώθεις ολοένα και πιο πολύ,
πως γέρασες ανάμεσα σε ναυάγια και θανάτους.

Κι όμως ο δρόμος είναι μπροστά. Η θάλασσα περιμένει να εναποθέσει καινούργιες μνήμες, να σεργιανίσει σ' άλλους ανέμους, με φιλιά φευγάτα στα χείλη, με φως που διαλύουν σκοτάδια.
Πορθητής ο έρωτας αγναντεύει. Σε θολούς καθρέφτες τα πρόσωπα ξεχωρίζουν. Οι καπνοί ζαλίζουν το κορίτσι που έφυγε.
Έμεινε η γυναίκα να του μοιάζει. Το θυμίζουν οι λέξεις που σήμερα ξαναγράφει κι ελπίζει... με την γοητεία που φέρνει ο χρόνος κι η γνώση.

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Aπό τα πολύ καλά βιβλία που έχω διαβάσει είναι σίγουρα της Βάσως Μπρατάκη, και χαίρομαι που μου δώθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω την ποίησή της.
Σοφία για ακόμη μια φορά άφησες την έκτη σου αίσθηση να ξετυλίξει τις δικές της "σιωπές".

Vaso Mprataki είπε...

Σοφία
Σ'ευχαριστώ θερμά για το όμορφο δώρο που μου κάνεις.Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη παρουσίαση εκείνης της ποιητικής συλλογής.Φίλη μου νιώθω βαθιά συγκινημένη γιατί μέσα από τα ποιήματα που πολύ σωστά επέλεξες,ξανάζησα εκείνη την εποχή...με τις στιγμές του πάθους που την χαρακτήριζαν ...που πολύ σωστά διέκρινες ότι ήταν το πάθος μιας γυναίκας στο σώμα ενός κοριτσιού.
Σ'ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο
που αφιέρωσες για την μελέτη εκείνων των ποιημάτων,καθώς και για την φιλία και την καλοσύνη σου.
Μου δίνεις το κουράγιο να ξαναβαδίσω στους δρόμους της ποίησης που κάποτε άφησα παίρνοντας για φυλαχτό στην καρδιά την τελευταία σου φράση...
...Έμεινε η γυναίκα να του μοιάζει.
Το θυμίζουν οι λέξεις που σήμερα ξαναγράφει κι ελπίζει...με την γοητεία που φέρνει ο χρόνος και η γνώση.
Ελπίζω αυτή η γοητεία του χρόνου και η γνώση πράγματι να ανεβάσουν την ποιότητα της ποίησης μου.
Καλό σου απόγευμα.

Vaso Mprataki είπε...

Μαρία
Ευχαριστώ και εσένα για τα καλά σου λόγια και για την φιλία και την καλοσύνη σου...
Μου δίνετε το κουράγιο και οι δύο για να ξεκινήσω για καινούρια ταξίδια στους δρόμους της ποίησης...και της καρδιάς.
εύχομαι η καινούρια δουλειά μου να είναι ισάξια των προσδοκιών σας.
Καλό σας απόγευμα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Διαβάζοντας το βιβλίο σου εγώ είμαι σιγουρη και για τη συνεχεια
Καλησπέρα Βασω και να σαι καλα

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μαρία μου σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα καλά σου λόγια.
Λές τελικά να διαθέτω "έκτη αίσθηση" και να μη το ξέρω;;
Μάλλον είναι που προσπαθώ να βρώ τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Γιατί πέρα από την γραφή ο άνθρωπος είναι που μετράει.

Καλό μεσημέρι καλή μου.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Χαίρομαι που βρήκες τον εαυτό σου, μέσα από την δική μου αναγραφή και ξανάζησες την εποχή της νιότης σου.
Αυτή η ανάπλαση των βιωμάτων είναι που κάνει συναρπαστικό το ταξίδι μιας αισθητικής ανάλυσης μέσα από τις λέξεις του/της ποιητή/ας.
Είναι η γοητεία της αναγνώρισης ενός ανθρώπου μέσα από τη γραφή του.
Εγώ σ' ευχαριστώ που μου έδωσες τη δυνατότητα να σε γνωρίσω. Να είσαι καλά και να δημιουργείς. Υπάρχει συνέχεια και θα τη δούμε σίγουρα στο μέλλον. Θα είμαι εδώ...

Καλό σου μεσημέρι.

nikos tsintros είπε...

Απο τα φυλλα πεφτανε δροσιας μαργαριταρια,
στον κηπο που καθομαστε και που την ευλογουσε μια αχτιδα,
που στ ανθοσπαρτα ξεψυχαε χορταρια,
σερνουντανε στα ποδια της δειλη και τα φιλουσε
.....
γεμισε ο νους τριανταφυλλα και γιασεμια η καρδια μου και οι σκεψεις μου γονατισαν μπροστα σου μυροφορες
.......
Αγγελος Θ. Σημηριωτης