ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ - Ζωές στο Κόκκινο (μυθιστόρημα από Σοφία Στρέζου)

Το νέο μυθιστόρημα του Άγγελου Πετρουλάκη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ τον Νοέμβριο του 2010.
Σπαταλημένες, θρυμματισμένες, δικασμένες ζωές, «Ζωές στο Κόκκινο». Οι πρωταγωνιστές κινούνται κάτω από τον ίδιο ουρανό, διεκδικώντας το μερίδιο στο ταξίδι και την κατάκτηση του εφήμερου. Θα καταδυθούν άλλοτε στο φως κι άλλοτε ως τις πιο ανήλιες και σκοτεινές διεκδικήσεις για ικανοποιήσουν τέρψεις με αθέμιτα μέσα. Ένας καθρέφτης που μέσα του αναγνωρίζουμε χαρακτήρες και «ήρωες» σε παρακμιακούς καιρούς.

Ο δρόμος του έρωτα περνάει πάντα από ψηλά ή χαμηλά ένστικτα καταπώς οι συνθήκες ορίζουν στην μυθιστορηματική αφήγηση του δημιουργού. Σε εγρήγορση οι αισθήσεις ακροβατούν, ανάμεσα στην υπέρτατη ηδονή της εξουσίας και τον ηδονισμό των σωμάτων. Οι λέξεις τολμούν να περιγράψουν το άπιαστο, πληρώνοντας το αντίτιμο του προστίμου στις επιλεγμένες αφετηρίες των χαρακτήρων φθάνοντας ως το οδυνηρό τέρμα. Οι συναλλαγές πολλές και ακόμα περισσότερα τα ανταλλάγματα για να κατακτηθεί το όνειρο στις ετερόφωτες πτήσεις.

Ρωγμές ανοίγουν στις διαπιστώσεις της πλάνης. Χωρίς αγγίγματα, χωρίς ψιθύρους στης σιγαλιάς το νεφέλωμα βουλιάζουν στο αναπόφευκτο τέλμα ανυποψίαστου έλους.
Το σύννεφο που κάποτε θέλησαν να κατοικήσουν έγινε δυνατή βροχή, και μπόρα και καταιγίδα, πνίγοντας εντάσεις στις κατακλυσμιαίες εξελίξεις. Κι εκείνα που φάνταζαν αθάνατα, αποδείχθηκαν θνητά σε στιγμιαίες απολαύσεις. Οι θλίψεις θα γίνουν μόνιμοι συνοδοί στους ανέσπερους επαναπροσδιορισμούς μιας ζωής που φεύγει...

Άλλη μια φορά, ο Άγγελος Πετρουλάκης, οδοιπορεί ποιητικά στο νέο του πόνημα, αφήνοντας το στίγμα της γραφής, που ένας μεγάλος δημιουργός πειθαρχημένα χαλιναγωγεί. Ονοματίζει ενέργειες και πράξεις με ρεαλισμό στα τεκταινόμενα, που ίσως φαίνονται σκληρά ή ακόμα και κυνικά κάποιες φορές. Όμως στις πολεμίστρες της γραφής οι λέξεις οφείλουν να φτάσουν ως τα σύνορα, να τα υπερβούν, για να δώσουν στον αναγνώστη την λεπτομέρεια της αλήθειας τους.

Δεν είναι πάντα οι συμπτώσεις που ενδυναμώνουν το τέλος αλλά η πραγματικότητα της ζωής που ενδυναμώνει την σύμπτωση. Ο ουρανός πυρπολεί και τα τείχη που χτίστηκαν πάνω σε ψεύτικα θεμέλια, σωριάζονται στο πλήρωμα του χρόνου.
Μελαγχολία κι ερήμωση στην ανάπλαση σπαρακτικών αναμνήσεων με άδειες αισθήσεις χάνοντας όσα άντεχαν ν’ αντέξουν. Τίμημα σ’ όσα έδωσαν και δεν πήραν οι ήρωες του έργου ,στις ματαιώσεις εκείνου που έμελλε να λήξει κι έληξε στα αινίγματα του έρωτα και του θανάτου. Προοπτικές και κατευθύνσεις εξαντλητικών αφίξεων θνησιγενών απολαύσεων. Ποθητές αναγκαιότητες εισχωρούν στο ασύνειδο που γίνεται συνειδητό σε ρηχές αναζητήσεις κρατώντας σφιχτά το εισιτήριο για την κόλαση.

«Ζωές στο Κόκκινο», ζωές που θα μπορούσαν να είναι ζωές κάποιων από εμάς που μπαίνουν κρυφά στα όνειρά μας, σκανδαλίζοντας εφησυχασμένες ζωές σε μια λησμονημένη καθημερινότητα. Κομιστές του καθωσπρεπισμού με αποτρεπτικούς βηματισμούς προχωράμε σε ανατολές και δύσες ιχνογραφώντας με χρώματα, αποχρώσεις δακρύων στις μακάβριες καταδύσεις, αναζητώντας απεγνωσμένα την προσωπική μας αλήθεια με γνώση και υποταγή στο «ωραίον».

Καλοτάξιδο!!!