Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011, το πρώτο μυθιστόρημα του Διονύση Μαρίνου ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ. Ο συγγραφέας με τούτο το πόνημα επιχειρεί, μια αλληγορική προσέγγιση στο παράδοξο του σύγχρονου ανθρώπου και της κοινωνίας του. Όταν τα γεγονότα τρέχουν, μεταβάλλουν και επηρεάζουν την ευαισθησία ως προς την αντίληψη της αλήθειας. Τούτη την αέναη μεταβολή στο χώρο και τον χρόνο, ο δημιουργός την καταγράφει με εποπτικούς έως και διανοητικούς λακωνισμούς ώστε να μην εξαρθρωθεί η συνείδηση σ’ ένα σύνολο που συλλογικά αντιλαμβάνεται, τις περισσότερες φορές, τα σερβιρισμένα από τον τύπο γεγονότα. Άλλωστε παιδί της δημοσιογραφίας είναι κι ο ίδιος. Είναι όμως και ποιητής. Δεν θα μπορούσε επομένως η συγγραφή να μην εμπεριέχει και τις δύο ιδιότητες. Ο λόγος του ρέει σε ποιητικές διαδρομές, ενώ ταυτόχρονα απεικονίζει κατά το δημοσιογραφείν τα περιστατικά που ρέουν.
Το βιβλίο ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ είναι ένα ανθρωποκεντρικό έργο χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τους συγκεκριμένους ήρωες που αποτελούν συνήθως την βάση για την δομή ενός μυθιστορήματος. Υπάρχει κίνηση, ένταση αλλά και μια πυκνότητα στο λόγο που συνεπαίρνει ακόμα και τον πιο δύσπιστο αναγνώστη στην παρακολούθηση όσων συμβαίνουν μέσα στις σελίδες. Ρευστή παλλόμενη αισθητική συγκίνηση αλλά κι αγωνία. Άλγος για το αν τελικά μπορεί να να επέλθει λύτρωση στην στατική και καθόλου αναλυτική δομή της εποχής. Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία, ο Διονύσης Μαρίνος την εποχή και όσα συμβαίνουν γύρω του περιγράφει.
Μεταχειρίζεται την ελαστικότητα που του δίνει η οπτικοποιημένη τεχνική αποτύπωσης εικόνων σε μια περίεργη αλληλοδιείσδυση στοιχείων, συλλαμβάνοντας την κάθε σκηνή χωριστά, για να αποδοθεί η κίνηση και η αλλεπάλληλη συνύπαρξη των πιο παράταιρων εικόνων μέσα σ’ έναν ανάστατο χώρο. Έτσι δημιουργείται στον αναγνώστη ο ίλιγγος μιας τρελής ψευδαίσθησης από το καυστικό και αιρετικό περιεχόμενο του έργου.
Αντιφατικοί μαγνητισμοί με πολλαπλές κι ανακόλουθες συνειδήσεις, επιχειρούν μετά τον φόβο να ομολογήσουν την ανεπάρκεια ώστε να μπορούν να ενταχθούν σε μια κοινή συλλογική συνείδηση με κοινή αφετηρία τον τρόμο της εξαφάνισης. Η συναισθηματική αντίδραση του κόσμου μπρος την κρίση και τις αφοριστικές κατεδαφίσεις όλων των εννοιών που ως τότε γνώριζε, φέρνει την ολοκληρωτική και αναπόφευκτη αποκοπή μέρους του συνόλου ηθελημένα ή αθέλητα μη μπορώντας να αντέξουν την φρίκη του Σοκ και Δέος στη ζωή τους.
Κι όσο η ίδια η ζωή θα εξαφανίζεται, τόσο οι άνθρωποι θα εξαφανίζονται, θα εξαϋλώνονται στα μεταφορικά και μη διαπραγματεύσιμα απωθητικά διανοητικά κομματικά προγράμματα της πολιτικής νομενκλατούρας. Η ασύμμετρη απειλή εγκληματικών έργων και ημερών τυχοδιωκτικών κυβερνόντων, πάντα θα διαφεντεύει λαούς που επαναπαύονται στην απραξία μιας τακτής αταξίας. Οι παράπλευρες απώλειες σε αόρατες μάχες ίσως να είναι η αρχή μιας ελάχιστης ελπίδας για αφύπνιση των πνευματικών ικανοτήτων που αδρανούν στη σήψη της όλης αδράνειας. ΄
Ο Διονύσης Μαρίνος στα «χαμένα κορμιά», μας εισάγει σ’ ένα είδος γραφής που καλεί τον αναγνώστη να γίνει μέρος της σκέψης για ένα αύριο γεμάτο ελπίδα, γιατί όπως λέει κι ο Αϊνστάιν, «ο Θεός δεν παίζει ζάρια με το Σύμπαν». Ας προβληματιστούμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου