ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΔΙΝΑΡΑΣ - Φαράγγια των Αγγέλων

Μια ποιητική συλλογή που ταξίδεψε από την Κύπρο κι έφθασε στα χέρια μου είναι αυτή του Γ.Π. Από τις "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝ ΤΥΠΟΙΣ" που εδρεύει στη Λευκωσία, κυκλοφόρησε το 2008 το " Φαράγγια των Αγγέλων.
Ο ποιητής φτιάχνει, κατασκευάζει έναν δικό του κόσμο που όμως είναι αχώριστος από το παρελθόν. Νοσταλγεί και με βαθιά θλίψη στην καρδιά του, αναπολεί. Η μνήμη ατελεύτητη ζει πάντα εκεί, σπρωγμένη από ελπίδες ψεύτικες και διωγμένες ψυχές.
Φεύγει πριν δει ένα τέλος, μα κάθε νύχτα γυρίζει ξανά. Ντύνεται σκοτάδι κι όνειρο, στέκεται στα ίδια μέρη νοσταλγός των ίσκιων που τον ακολουθούν, σαν ταινία που προβάλλεται με φόντο τις σκιές, που είναι πάντα εδώ και τον κυκλώνουν.
Ο αέρας πνίγει τ' αδέσποτα ερείπια, με τη σκόνη σεντόνι λευκό που αυλακώνει τις ρωγμές. Νιώθει τη σιωπή σαν μια αγάπη μεγάλη που κράτησε μια ζήση ολάκερη που όμως το τέλος της δεν θέλησε να δει.
Για τον ποιητή είναι μια πληγή που αιμορραγεί. Μια παγίδα που άλλοι ερήμην του έστησαν. Μ' ένα μέλλον πικρό που γουλιά γουλιά πίνεται σε χείλη στυφά.

" Ένα κρίνο ταράζει το αίμα
κρατήσαμε τη γεύση δυνατή.
Τα μάτια υγρά
στη δίνη της ομορφιάς
ραγίζουν τη μέρα."

Ο λυρισμός στη γραφή του είναι λευκός, διάφανος σε όλες τις εκφάνσεις του λόγου του. Η γραφή διαθλάται στον αθέατο και ταυτόχρονα θεατό μνημείο του νόστου.

"Λευκό του ρίγους.
Λευκό της πέτρας που ακινητεί προσμένοντας" (ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ)

"Το λευκό χέρι με τη γνώριμη γεύση
άγγιξε τους ήχους της ζωής μας" (ΔΙΧΤΥ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ)

"Γλιστράμε στα φαράγγια των αγγέλων
στο βαθύ ποτάμι που χάραξε το βάραθρο
έπνιξε τη φωνή πήρε πίσω το λευκό, γυμνό τους σώμα
και τους έριξε σε ξένα σκοτάδια" (ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ)

Βυθομετρά κι αφουγκράζεται την ψυχή του με λαχτάρα πικρή που διασώζεται από την ελπίδα. Μαστιγώνει τον τόπο, τον χρόνο, το άπειρο και ζωγραφίζει τραγούδια με λέξεις αγνές, βελούδινες. Τις αγγίζει για να βρει τον λυτρωμό με μετέωρα βήματα. Ο έρωτας δεν βρίσκει χώρο κι αλλού είναι που προσδιορίζει την προοπτική του, στην αγάπη, στα ποιήματα και τους ποιητές.

"ΣΠΟΝΔΗ
Τους ποιητές μην τους αφήνουμε στο δρόμο.
Να τους ακολουθούμε
στην κόψη των ονείρων μας.
Καρφιά που σημαδεύουν
τα μυστικά λημέρια της καρδιάς μας.
Χωρίς πληγές
δε ζωγραφίζουνε τον κόσμο."

Σαν χαρτοπόλεμο που πετάει ψηλά η μνήμη αδικαίωτη μένει. Οι συγκινήσεις φιλτράρονται μέσα από την αγάπη και ζεστένουν αισθήσεις. Η πίκρα φυλακισμένη καλά στον αέρα που τρυπά αποφάσεις ηρωικές πριν την έξοδο. Απόκληρα, έρημα τα σώματα σεργιανούν σε μέρη που κυνηγούνται από την αθέλητη φυγή. Ο πόνος, η πίκρα και η στυφή γεύση της απαντοχής συνοδεύουν το πόνημα.
Το τέλος τον οδηγεί σε μέθεξη μυστική.

"ΜΕΘΕΞΗ
Σπλάχνα μέσα στην ταραχή της ξένης ζωής
κι η ψυχή μια κούραση που ζωγράφισε
τα πρόσωπα με την ομορφιά της καρτερίας.
Πληγές που γνώρισαν τον κόσμο
πέρα από οράματα και κάθε προσδοκία.

Το σφύριγμα του βοριά έφερε τους παλιούς ήχους
απ' τους ίσκιους που αγρυπνούν
για αμόλυντους κήπους.
Κι εμείς σφίξαμε στο στήθοςτις φωνές σωπαίνοντας.
Γνωρίζοντας καλά το βάλσαμο
και τη βουβή, μυστική μ έ θ ε ξ η
που στάλαξε βαθιά μέσα μας
την αιώνια κυοφορία."

Το νερό θα ξεπλύνει τη μνήμη στο λευκό των βέβαιων χρόνων. Μαζί του σεργιανάμε και κλείνουμε απαλά τα μάτια στις εικόνες που ξεπηδούν από τις σκέψεις και τις ανάσες του Γ.Π. σε τούτο το ταξίδι προς τη νοσταλγία. Εκεί που η αγάπη χάθηκε στα μονοπάτια του γυρισμού και ντύθηκε από την ματιά του ποιητή.

8 σχόλια:

Yiannis είπε...

Σοφία θέλω να σε ευχαριστήσω θερμά για την τόσο σοφή κ βαθιά διεισδητική προσέγγιση σου στην ποίηση μου. Ο κριτικός κ ερμηνευτικός σου λόγος με αγγίζει γατί ενιωσες όλες τις μυχιες πτυχές των ποιητικών μου βιωμάτων.Νάσαι πάντα καλά για να σε νιώθουμε κοντά μας

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Γιάννη καλησπέρα.
Εγώ σ΄ευχαριστώ για την τιμή που είχα να χαρώ το ταξίδι σου.
Τα καλά σου λόγια μου δίνουν δύναμη για περισσότερες αναγνώσεις και διεισδήσεις στον κόσμο των ποιητών και των ποιημάτων τους.
Όμορφη νύχτα να συνοδεύει τα όνειρά σου.

Μαρια Νικολαου είπε...

H αληθεια ειναι πως δεν τον εχω διαβασει και απο΄την αναλυσή σου βλέπω πως ειναι ενα βιβλίο με ουσια και ομορφια.
Εκτος απο το ποιημα που διαβασα πριν λιγο καιρο στη σελιδα του Αντρεα και μου αρεσε ιδιαιτερα

Καλημερα και στους δυο

Yiannis είπε...

Μαρία σ ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια.Και μένα μ αρέσουν τα ποιήματα σου καθώς κ της Σοφίας κ του Ανδρέα.Πιστεύω πολύ στην πνευματική συγγένεια που μας ενώνει.Το θαύμα της ζωής λειτουργεί κ πάλλει μέσω της αληθινής επικοινωνίας.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ελπίζω να σου το στείλει ο Γιάννης για να μπορείς να χαρείς τη γραφή του.
Καλό απόγευμα Μαρία μου.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Οι πνευματικές ή εκλεκτικές συγγένειες είναι αυτές που μας φέρνουν κοντά κι επικοινωνούμε αν και βρισκόμαστε μακριά. Η αγάπη για το ποιείν ενώνει.
Καλό σου απόγευμα Γιάννη.

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Για τη ποίηση του Γιάννη δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο απ΄ότι είπε η Σοφία παρά μόνο ότι οι δυό μας ξεκινήσαμε στα μαθητικά μας χρόνια να διαβάζουμε ποίηση μετά να γράφουμε. Και συνεχίζουμε. Θα σταθώ όμως και στη πνευματική συγγένεια που έθιξε ο Γιάννης καιη Σοφία. Ναι φίλοι μου, η αγάπη για τη ποίηση μας ενώνει, όπου κι αν είμαστε ο καθένας και αυτή η πνευματική συγγένεια είναι ότι πιό όμορφο και ότι πιο εκλεκτό υπάρχει στα μονοπάτια που περπατάμε.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Εγώ Ανδρέα μου θα σταθώ στο ότι δυο μαθητές ξεκίνησαν να διαβάζουν Ποίηση και σήμερα οι ίδιοι Ποιούν.
Χωρίς να χάσουν τον προσανατολισμό από μαθητές έγιναν Δημιουργοί για να μπορούμε όλοι εμείς να διαβάζουμε την δική Σας Ποίηση.
Μεστή γραφή με ήθος, λυρισμό, συναίσθημα, νοσταλγία.
Σας ευχαριστώ πολύ για όλες τις αναγνώσεις που έκανα και στους δύο.
Να είστε καλά.