ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ - Σκοτεινές Πορείες Βροχής

Δεν πέρασε πολύς καιρός, από την ημέρα που εκδόθηκε βιβλίο της Μ.Ν. Ομολογώ πως θέλησα να το διαβάσω με κάποια απόσταση. Η βαθιά σχέση μου με τη Δημιουργό, που με τιμά με την τρυφερή φιλία της, έχει μια ξεχωριστή συγκινησιακή φόρτιση.
Με την αφή και την αίσθηση θα τολμήσω να πλησιάσω τα λόγια και τη φωνή της που στέκεται πέρα απ΄τον πόνο, την ανάμνηση, τη θέαση.
Τα ποιήματα της είναι σχήματα, που σαν σώμα φορούν ρούχο γιορτής κόντρα στον άνεμο. Πονούν, δονούν, αφηγούνται. Ο κόσμος της άλλοτε σκοτεινός, παράξενος, άλλοτε διάφανος που σβήνεται από το φως. Ψηλαφίζεις τις λέξεις, για να μπεις στην ουσία της ανάγνωσης.
Μιά ποιήτρια, που τα μάτια της ο ουρανός φίλησε κι εκείνη πήρε τον δρόμο για να κατοικήσει μαζί του στα σύννεφα, παρέα με το φεγγάρι στη γειτονιά των αστεριών.
Ιέρεια της βροχής, τρελαίνεται με τον έρωτα πάνω σε σώματα που διψούν, σε χώματα άνυδρα που καιρό έχουν να ποτισθούν κι αφήνουν μυρωδιά που απλώνεται σαν πρωινός αχνός. Σκιές που κουβαλούν το μαρτύριο μιας αγάπης μέσα στη μπόρα. Θέλει να σκοτώσει τον δράκο, να χαθεί στη καυτή λάβα των αισθήσεων και να καεί στα παγόβουνα της ανυπότακτης φυγής.

ΦΙΛΙΑ ΚΡΑΤΗΡΕΣ
Απόψε ήρθες μ' ένα ποίημα
κεντημένο στα φλέφαρα.
Έραβες τη νύχτα
ξηλώνοντας τη μέρα
αδιαφορώντας αν θα ματώσει ο ήλιος...
Έκαιγες τις υποσχέσεις
σε φιλιά κρατήρες
κι έβρεχες τα δάχτυλα
στη σκιά του φεγγαριού.
Κι όταν κουράστηκες
ακούμπησες τις λέξεις στο σεντόνι μου
και κοίμισες την προσμονή σου
σε κύματα λήθης.
Κοιμήσου...
Και γω με τα φτερά του έρωτα
θα σε σκεπάσω.
Εκείνα που άφησες μια νύχτα στη βροχή
και μούσκεψαν..
Τα 'χω φορέσει αδιάφορα στους ώμους
να ξεγελώ τον κάτω κόσμο..
Άγγελος θαρρούν πως είμαι...

Ένα σ' αγαπώ ζητά στην αγκαλιά στου φεγγαριού, στην κλίνη του ν' ακουμπήσει αισθήσεις και εικόνες να γευτεί.
Ζητάει τη νύχτα να την πάρει μακριά από τούτο τον κόσμο να βρεθεί πιο πέρα από τα σύνορα που την περιβάλλουν.
Η μνήμη χωράει όλη την ψεύτικη εποχή των χειλιών που θέλησε να τρυγήσει και να τρυγηθεί Η πληγή με πληγή κλείνει κι η χαρά με χαρά ανοίγει λειτουργώντας ομοιοπαθητικά-θεραπευτικά.
Μιλά με την σιωπή, με τον εαυτό της και πάει πέρα από τον θάνατο. Αγαπά τις θανατηφόρες στιγμές του, που δεν εκτρέπονται, παρεκτρέπονται μπρος στην ανάγκη της ζήσης.
Στου χρόνου το εκκρεμές κλείνει τα μάτια . Υπάρχει η ανάμνηση που ξυπνά Κυριακές.
Στον χάρτη γράφει πληγές. Με κόκκινο χρώμα σημειώνει όλα εκείνα που έζησε και μάτωσαν τις αισθήσεις. Πόνος αφηγηματικός όχι μόνον της διαδρομής αλλά της ίδιας της καταγωγής του.

ΠΟΝΟΣ
Πόσος βαθύς ο πόνος να ήξερες...
Ακόμη κι η θάλασσα τρέμει
σε τούτο το βάθος.
Παγώνει στην ιδέα μήπως
και πνιγεί...

Τρέχουν τα όνειρα σαν νερό βαρύ, σαν το τίμημα που πληρώνουν ψυχές που κάποτε είχαν αγαπηθεί. Βρέχει, η βροχή τυλίγεται σε σύννεφα σκουριάς στη βρεγμένη γη, στη μυρωδιά. Πνίγεται σταγόνα μικρή μέσα στα χείλη.
Ένα σεντόνι οι στάλες, σκεπάζουν το σώμα . Βρεγμένη αγκαλιά στάζει στις καρδιές, στα γυμνά πόδια. Το σώμα διψά, υγρό ποτάμι που βρέχεται. Τραβά για αλλού, σ' άλλη χώρα. Τρεμοπαίζουν οι στάλες καρφιά σ' ωκεανούς δακρύων, μέσα στη βουή στα χάχανα εκείνων που δεν αγάπησαν, ούτε αγαπήθηκαν ποτέ. Ανέραστοι ταξιδεύουν για την κόλαση.
Όλες τις θύελλες, όλες τις πυρκαγιές τις κράτησε. Μόνον ο δυνατός άνεμος μπορεί να βγάλει εκείνο το αγκάθι της ερημιάς. Αφορμή για να ξεψυχά γράφοντας.
Οι αυταπάτες πληγώνουν, πλημμυρίζουν ελπίδες τυφλές. Οι σιωπές περιπολούν στην πόλη, στον αχό μιας ξεχασμένης πατρίδας.
Κλέβει χρώματα για να ζωγραφίσει το περίγραμμα, ξεδιπλώνοντας τα φύλλα της καρδιάς. Μα απόψε η νύχτα κρατάει το κορμί φυλακισμένο στις φλόγες. Ωδή στον πόνο που τον χρησιμοποιεί, σαν μυρωδιά που κρύφτηκε σε γράμματα κοριτσιών. Μετέωρα χάδια κράτησαν ναυαγό τη χαρά σε άδειο νησί, σαν τσιγγάνα ντυμένη με μαύρα στο σκοτάδι.

ΑΥΛΑΙΑ
Γέμισα αστραπές...
Χρόνια τώρα...
Και τελικά τις έριξα όλες μαζί
πάνω στο σώμα μου...
Καμένο χώμα έμεινα...

12 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Σ ευχαριστώ για την υπέροχη ανάλυση που έκανες Σοφία μου.
Οχι τόσο των ποιημάτων μα του εαυτού μου.
Και ξέρεις το πιο σημαντικό ειναι να μπορεις μέσα από τις λέξεις να ανακαλύπτεις τον άνθρωπο.
Εσύ το έχεις το ταλέντο αυτό.
Να σαι καλά

Καλημέρα με την αγάπη μου

Τάκης Τσαντήλας είπε...

Ψηλαφίζεις ανάλαφρα
τους θαυμάσιους στίχους της Μαρίας
αναδιφώντας με κατάνυξη
τα εύηχα μα και άδηλα
εκείνα συναισθήματα
που μας αγγίζουν και μας ευφραίνουν..

"Έγινα δάκρυ
κι έσταξα στη χούφτα μου μια στάλα,
τόσο που να με βρει η Άνοιξη βρεγμένη
και να ζηλέψουν τα μικρά σπουργίτια..."

Καλοτάξιδο να είναι Μαρία μου..

Να είσαι καλά Σοφία μου
και να αναλύεις πάντα
τόσο μεστά και διάφανα
τους στίχους μας..

Την αγάπη μου καλές μου φίλες..

Yiannis είπε...

H ανάλυση σου Σοφία της υπέροχης ποίησης της Μαρίας φτανει στα βάθη του πυρήνα των λεπτών κραδασμών των βιωμάτων της κ εν τέλει του εαυτού της όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο σχόλιο της η ίδια η δημιουργός. Πολύ σημαντική η συνεισφορά σου στην παρουσίαση κ ανάλυση του έργου άξιων κ ευαίσθητων ποιητών οπως η Μαρία.Νασαι πάντα καλά κ να δημιουργεις

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μαρία μου εκείνο που θέλησα να αναδείξω είναι η γραφή μέσα από σένα.
Γιατί ο ποιητής φοράει μέσα στις λέξεις τα βιώματά του, τις περισσότερες φορές.
Τα καλά σου λόγια τα κρατώ μαζί με την αγάπη σου.
Να είσαι καλά και να δημιουργείς.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Τάκη μου καλέ μου φίλε, σ' ευχαριστώ για την αγάπη που δίνεις και στις δύο.
Δεν ξεχνώ πως η αρχή με σένα έγινε, η δική σου πνοή, μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω κάτι, που για χρόνια είχα σταματήσει.
Η δική σου άδολη ενθάρρυνση μ' έφερε ως εδώ.

Να είσαι καλά.Ευχαριστώ ΣΕ πολύ.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Γιάννη μου σ' ευχαριστώ πολύ.
Με τιμά η αποκρυπτογράφηση των λέξεών μου από σένα που εκτιμώ.
Όσο θα υπάρχουν ποιήματα και Δημιουργοί που με εμπνέουν θα συνεχίζω...
Όμορφη μέρα να έχεις.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

τι να πούμε πια εμείς για τη Μαρία;
τα είπε όλα η Σοφία...
Και τι να πούμε για την ανάλυση της Σοφίας;
Τα είπε όλα η Μαρία...
Μία εκ βαθέων πραγματικά ανάλυση ψυχής...
γιατί τι άλλο από ψυχή είναι η ποίηση της Μαρίας;

να είστε καλά και οι δυο σας και να ποιείτε πάντα την αγάπη...

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλή μου μωβ, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πάντα θα υπάρχουν κομμάτια της Μαρίας που θα μπορεί ο καθένας μας να δει και να αναλύσει ή ακόμα και να φιλτράρει μέσα από την προσωπική βιωματική του διαδρομή.
Μέρα καλή.

♥ Palirroia ♥ είπε...

Εγώ απλά θέλω να δηλώσω την παρουσία μου και τον θαυμασμό μου τόσο στη Μαρία οσο και στη Σοφία!
Να είστε καλά και οι δυο και να μας δίνετε τα υπέροχα γραπτά σας:)

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλώς ήρθες παλίρροια με τα καλά σου λόγια. Σ' ευχαριστούμε για την ευγενική σου κατάθεση.

Μέρα καλή.

ekptwtos είπε...

PRAGMATIKA YPEROXOI OI STIXOI THS M.NIKOLAOY!DIAMANTIA!

Μαρια Νικολαου είπε...

Να ευχαριστήσω όλους τους φίλους παλιούς και νέους για τα καλά τους λόγια.
Καταρχάς αυτό που έχω να πω εγω ειναι πως η Σοφία πραγματικά ξέρει να "ζωντανεύει" μέσα από την ανάλυσή της τον όποιο συγγραφέα και να βλέπει ακριβώς αυτό που είναι.
Οσο για τις δικές μου λέξεις και με απάντηση προς τον φιλο "Εκπτωτο" έχω να πω , πως πάνω απ όλα τον ευχαριστώ για τα λόγια του μα το να γράφει κανείς "διαμάντια" ειναι μεγάλη κουβέντα και πιστεύω πως έχω πολύ δρομο για να προσεγγίσω κάτι τέτοιο.
Μικρά κομμάτια από ασήμι ειναι για μένα οι λέξεις μου.
Μ αυτές φέγγω το σκοτεινό και βροχερό μου δρόμο.
Να στε όλοι καλά.
Σας ευχαριστώ μέσα απ την καρδιά μου.