ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ - «Αισθητικές αναλύσεις δημιουργών 2ος Τόμος»

Προλογίζει ο συγγραφές και εκδότης της «άνεμος» εκδοτική, Γιάννης Φιλιππίδης

Παρουσίαση από την Σοφία Στρέζου

Καλησπέρα σας!

Σας ευχαριστώ που είστε μαζί μας, στην πρώτη ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του νέου μου βιβλίου, «Αισθητικές αναλύσεις δημιουργών 2^ος Τόμος».

Σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε, άλλη μια φορά να κάνω τούτο το ταξίδι, στον υπέροχο κόσμο των λέξεων αγαπημένων δημιουργών. Πρόκειται για συνοδοιπόρους με κοινούς βηματισμούς, στα γοητευτικά διαζώματα της γραφής.

Τόπος Κοινός η κατάδυση όλων, στην αθέατη συναισθηματική πλευρά, που δια χειρός θεάται σε σελίδες. Τούτες τις σελίδες προσπάθησα - όσο βέβαια ήταν μπορετό - να τις εντάξω στο γνώριμο πια ύφος των «Αισθητικών Αναλύσεων Δημιουργών», τόσο με το πρώτο βιβλίο, όσο και με τον 2^ο Τόμο, που σήμερα εδώ, στον φιλόξενο χώρο του Ακροβάτη σας παρουσιάζω.

Θα ήθελα να ακολουθήσετε την διαδρομή και τις δυσκολίες της, μέχρι να φθάσει να αναρτηθεί σε κοινή θέα το έργο εκείνων, που επέκτεινε το δικό μου.

Προσωπικά, ευχαριστώ πολύ όλους τους δημιουργούς! Γιατί, χωρίς την πολύτιμη συνδρομή τους, δεν θα ήμασταν τώρα εδώ!!!

Γιατί και για τους ίδιους ο δρόμος ήταν σκληρός και επίπονος, σε μοναχικές πορείες. Δεν είναι εύκολο να αυτοπραγματώνεται ο στοχασμός και το όραμα. Είναι μία βάσανος κατάσταση που μόνος του κανείς περνά, παλεύοντας με μνήμες, που στοιχειώνουν τη σκέψη. Τούτη την σκέψη αφού την τιθασεύσει, χαλιναγωγώντας την ακαριαία του έμπνευση, επιθυμεί να την μετασχηματίσει σε αισθητική εμπειρία! Για να γίνουν τα αναστοχαστικά διανύσματα στην προσωπική μυθολογία, οι γέφυρες που τον ενώνουν με τον αναγνώστη.

Με διαλεκτικούς όρους η προσωπική ρήση μορφοποιείται, αντανακλώντας την εσωτερική ερμηνεία των συναισθημάτων του.

Κάπως έτσι, ο επαρκής αναγνώστης μπορεί να αναγνωρίσει στο έργο τον δημιουργό του. Μελετά, δηλαδή, την ρητορική με την δημιουργική ιθαγένεια και την ταυτοποιεί.

«Αισθητικές Αναλύσεις δημιουργών 2^ος  Τόμος» ξανά από την «άνεμος» εκδοτική, σε μια γόνιμη συνεργασία, μέχρι να φθάσει το αποτέλεσμα αισθητικά να εκπληρώνεται.

Μέσα στις σελίδες του 19 ποιητές και συγγραφείς περιμένουν να τους ανακαλύψετε και να τους αναζητήσετε. Γιατί, τα αποσπάσματα μέσα από την δική μου ματιά, μπορεί να υποδεικνύουν τον δημιουργό, αλλά βέβαια δεν αναπληρώνουν την αναγνωστική ολότητα στο έργο τους.

Εκείνο που επιθυμώ, που θέλω περισσότερο, είναι να τους γνωρίσετε μέσα από τα βιβλία τους, για να γευτείτε την ομορφιά του λόγου τους, που κι εγώ γεύτηκα! Γιατί, κάποιους δημιουργούς δεν τους γνώριζα. Τους ανακάλυψα μέσα στις σελίδες των βιβλίων τους. Γοητεύτηκα από την γραφή και τον χαρακτήρα τους, που κρύβουν μέσα τους οι λέξεις. Τους άλλους που ήδη γνώριζα, η εξελικτική τους στην αποτύπωση των ιδεατών νοημάτων, ήταν ένα ακόμα ταξίδι - εξίσου γοητευτικό - στις πλεύσεις των συναισθημάτων τους.

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν, ενδεικτικά,  τον καθένα ξεχωριστά στις ιδιαίτερες καταδύσεις τους, και τον υπέροχο κόσμο τους, που τον ενδύουν με λέξεις…

Κώστας Βασιλάκος

Πρώτο βιβλίο για τον Κώστα Βασιλάκο, πρώτη απόπειρα ενός δημιουργού, να καταθέσει «Σκέψεις Θραύσματα», σε ποιητικές διαδρομές και όχι μόνον, για να κυκλοφορήσει από την «άνεμος» εκδοτική, τον Ιανουάριο του 2013.

Η γραφή του έχει το άρωμα μιας ποίησης, έξω από δεδομένα σχεδιαγράμματα και φόρμες. Ακολουθεί έναν προσωπικό σχεδιαστικό κανόνα , με παραμετροποιημένους στίχους, που όμως διατηρούν εξακολουθητικά την ποιητική μουσικότητα των φθόγγων.

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Το κύμα 

Βαθύ γαλάζιο απλώνεται μπροστά μου,
αθόρυβο, σχεδόν βουβό,
έρχεται και ξεμακραίνει πάλι.

Το βλέπω αγκαλιά με τα όνειρά μου
να χάνεται στο άπειρο.
Εγώ, με τα μάτια στραμμένα στον ορίζοντα
Περιμένω και καρτερώ το επόμενο,
να τα φέρει πάλι σε μένα.

Νύχτωσε, σε λίγο ξημερώνει,
Ακόμα να φανεί.
Εγώ, θα περιμένω
σε όλες τις ακρογιαλιές του κόσμου

Θέλω πίσω τη ζωή που έχασα…

Μαριάννα Βλάχου-Καραμβάλη

Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΝΕΙΟΣ, εκδόθηκε το 2011, η ποιητική συλλογή της Μαριάννας Βλάχου - Καραμβάλη,

«Σιωπής Επέκεινα ».

Η ποιήτρια ενσωματώνει τα όνειρα σε ανεξίτηλες μνήμες, μιας πραγματικότητας εσωτερικών καταυλισμών, στους πρόποδες του λόγου. Γι’ αυτό και ο λόγος της ποίησης αναθερμαίνει το αλησμόνητο, εκεί που η γλώσσα τροχίζει λέξεις, σε πληγές απέθαντες, δεμένες με τις λεπτές γάζες των στεναγμών.

Για να χαρτογραφηθούν χρώματα σε θραυσματικά τοπία, από τους καλπασμούς των αλόγων, στα ερείπια της νοσταλγίας

Απαγγελία : Ελένη Δημεροπούλου

Η προσευχή της αγάπης

Ανεπιτήδευτο το φιλί των αισθήσεων της ψυχής

Φθάνει στην ενδοχώρα από το μέσα μέρος της καρδιάς

τυλιγμένο πάνω στη λευκή εσθήτα της ελπίδας.

Αγκαλιάζοντας το πέρασμα της ανέμης,

τα πρόσωπα των εσταυρωμένων διαμοίρασαν

τα ιμάτια του πόνου.

Η Όλυνθος πεσμένη καταγής

καθώς ο Φίλιππος βρυχάται στα στήθη της.

Μόνο η προσευχή της αγάπης

Μεγαλύτερη από τον πόνο

ίση με τον χρόνο

κατοικεί στα ερείπια

ξεφλουδίζοντας το δάφνινο στεφάνι της ελπίδας.

Κωνσταντία Γέροντα

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Κωνσταντίας Γέροντα, «Η κάθε του λέξη ένας λυγμός», κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2013, από την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ .

Στίχοι λιτοί, που στοιχειώνουν την ποιητική συνείδηση της Κωνσταντίας Γέροντα, σε φάσματα λυγμού, μνήμης και συναισθημάτων. Μέσα της ανακαλύπτει περιοχές κατανόησης του πόνου, του φόβου και του θανάτου.

Στο καταφύγιο της ποίησης βρίσκει το ελάχιστο μέτρο για να γνωρίσει, να εμβαθύνει τις πηγές έμπνευσης και τις άγνωστες πτυχές μιας ενδότερης συνομιλίας.

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Γλώσσα

Βρέχει, βρέχει
Ξημερώματα
Κουράστηκα να ψάχνω, να τριγυρίζω ξημερώματα, να βρω τις λέξεις σου
Πιάστηκα στον ύπνο
Η γλώσσα μαγεύει, η γλώσσα αποκοιμίζει
Πόσα χρόνια ψάχνω λέξεις
Κάνω μια δρασκελιά, μια άλλη χώρα
Γλώσσα δεν έχω
Γλώσσα δεν ξέρω
Μου πήρες τις λέξεις
Και τώρα μόνη βουβαίνω, βουβαίνομαι
Γάλα, ψωμί
Θέλω να γράψω
Κι οι λέξεις αντιστέκονται
Απίστησα
Λάτρεψα
Το πώς έσμιγες τα χείλη όταν μιλούσες
Πώς περπατούσες
Πώς γινόσουν άντρας και παιδί

Comme si tu savais que
la seule rue, mon amour, est
celle qu’on n’a pas encore traversée*

*Λες κι ήξερες, αγάπη μου, ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός που δεν διασχίσαμε ακόμα.

Δημήτρης Καραμβάλης

Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΝΕΙΟΣ, κυκλοφόρησε το 2012, η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Καραμβάλη, «Θραυσμάτων Ανεμούρια».

Τα ποιήματά του είναι σχεδιασμένα από μια λογοτεχνική γραφή, γεμάτη ψιθυρισμούς και αποστάγματα φιλοσοφικού προβληματισμού, στις στοχαστικές αναζητήσεις του.

Παράλληλα, διατηρεί μια συναισθηματική ισορροπία, ισοδύναμη των ταξιδεμένων λέξεων. Τις διυλίζει, φιλτράροντας πάντα τα βαθύτερα νοήματα και την πολυσημία αυτών που επιδιώκουν να πουν. Υπερρεαλισμός και ποίηση, ποίηση και λυρισμός είναι τα ετερόκλητα δίδυμα στις εκκλήσεις, του δικού του ονείρου.

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Η μνήμη της Βροχής

Έχει τη δική της μνήμη η βροχή
Κρύβεται στα βήματα που αλάργεψαν
Στων παιδικών σου χρόνων τα στενά
Τις νύχτες ξαγρυπνά
Στις μυρωδιές από το χώμα
Την ακούς
Στις πανάρχαιες ομιλίες των δέντρων
Στις πρωινές νταλίκες
Με τ’ αγκομαχητά των μηχανών
Στις προβλήτες των λιμανιών
Που περιμένουνε τα φορτηγά
Στα λόγια που γίνανε καρφιά και σε τρυπούν
Σαν παλιά ασπρόμαυρη ταινία
Που περνά μπροστά απ’ τα μάτια σου
Ολόκληρη η ζωή των μελλοθανάτων
Στις κραυγές των πονεμένων πουλιών πριν το χάραμα
Στις προσχώσεις των μονοδιάστατων λέξεων
Στην παλιά γερασμένη πόρνη
Που στοίχειωσε στο ίδιο το λιμάνι
Έχει τη δική της μνήμη η βροχή…

Νίκος Π. Καρύδης - Μίνα Παπανικολάου

«Εσπερινή συνάντηση» με τα ποιήματα του Νίκου Π. Καρύδη είναι η συλλεκτική ποιητική συλλογή, που κυκλοφόρησε το 2012, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ.

Ο Νίκος Π. Καρύδης και η Μίνα Παπανικολάου είναι δύο ποιητές, που συναντώνται στο χωροχρόνο, καθώς αυτός αφορά το παρόν και το μέλλον της ποιητικής τους διαδρομής.

Αν και έζησαν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον και σε διαφορετικές εποχές, κάποιο σύμπαν παράλληλο, τους έφερε πολύ κοντά. Αναδεικνύεται έτσι, πως οι εκλεκτικές συγγένειες υπάρχουν και μετά τον θάνατο. Ίσως, κάποια Νευτώνεια μηχανική τους επέτρεψε να βρεθούν ως συνταξιδιώτες στο ταξίδι, που αρχινά σελίδα-σελίδα στο βιβλίο τους. Ορατές οι αλληλένδετες δράσεις στις εξισώσεις της αιωνιότητας, με ελεγχόμενες αλυσιδωτές αντιδράσεις, στη γεωγραφία της ποίησης.

Απαγελία: Θέκλα Μαντέλη

Όταν φύγεις - Νίκος Π. Καρύδης - Μίνα Παπανικολάου

Νίκος Καρύδης

Όταν φύγεις…
μην το πεις.
Φύγε μόνο.

Η αίσθηση θα μου πει,
τι γυρεύεις και
φεύγεις.

Ο πόνος θα γιορτάσει..
και πόνος διπλός θα γενεί,
η ζωή μου,
η άδεια και κρύα.

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Μίνα Παπανικολάου

Διαμαντένιο μου στέμμα αθάνατο
ζωγραφιά ανεξίτηλης φλόγας.

Ποιός δρόμος θα φέρει
σκιά στα θλιμμένα μου βήματα;

Πού δροσιά,
για τ' ακοίμητα όνειρα;

Ποιός καημός δριμύτερος,
απ' τον καημό της απουσίας σου;

Όρκος βουβός.
Δεν θα φύγω.

Θάνος Κόσυβας

Τον Φεβρουάριο του 2011, κυκλοφόρησε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΤΙ, η πρώτη ποιητική συλλογή του Θάνου Κόσυβα,

«Σ’ ελλειπτική τροχιά».

Είναι οι μεταμορφώσεις του ποιητή, που εναγωνίως επιθυμεί να καταθέσει τη δική του φωνή, στον ποιητικό χάρτη.

Ακροβατεί ανάμεσα στον ελεύθερο στίχο και στην έμμετρη ρίμα.
Πειραματίζεται να βρει το είδος και το ύφος, που ανταποκρίνεται στην προσωπική του έκφραση.

Πρωτόλεια ατοπήματα που όμως αναδεικνύουν μια ποιητική σύλληψη.

Απαγελλία: Θέκλα Μαντέλη

Η ανώνυμη

Από τον ύπνο σου ξυπνάς τρομαγμένη
κοιτάζεις απέναντι στον τοίχο την φωτογραφία μου.
Ψάχνεις στις στάχτες πάπυρους, χαμένες μνήμες
τ’ όνομά σου στ’ αραχνιασμένα συρτάρια.
Στις φλέβες σου κυλάει άφθονο νερό της λήθης
όταν μαζί ξεδιψούσαμε στην όαση του χρόνου
και το κεφάλι σηκώναμε ψηλά στον ήλιο τον μεσημβρινό,
όρκους που δίναμε παντοτινούς όταν σ’ έπιανα απ’ τη μέση
κι εσύ με τύλιγες με κισσούς και φύκια.
Την πέτρα που μου χάρισες απ’ την αμμουδιά
κι εγώ εκείνη τη φωτογραφία
στον τοίχο απέναντι να την κοιτάς
όταν απ’ τον ύπνο θα ξυπνάς τρομαγμένη.

Χρήστος Λαζαρόπουλος

Μικρά και μεγάλα άτιτλα ψηφιδωτά σεργιανούν στις σελίδες της ποιητικής συλλογής του Χρήστου Λαζαρόπουλου,

«Αρρήτων Όψις», που κυκλοφόρησε το 2012, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ.

Μια εσωτερική μετανάστευση στα άρρητα του δημιουργού είναι τα ποιήματά του. Μια συνομιλία που εκτείνεται έξω από προσωπικές εξομολογήσεις και ακουμπά σε όρια αφύπνισης των αισθήσεων, με ενιαία στοχαστική διάθεση, αποκαλύπτοντας το ερωτικό αίσθημα στη διάσταση του ανθρώπου.

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Ή

θα πεθάνω άυπνος
δίπλα σου

ή

δεν θα ξυπνήσω ποτέ

για να κρατήσει
το όνειρο
να είσαι δίπλα μου

Ηλίας Παπακωνσταντίνου

Ο Ηλίας Παπακωνσταντίνου, με την πρώτη ποιητική συλλογή, μας συστήνει τα ποιήματά του, που κυκλοφόρησαν το 2012, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΕΡΓΙΝΑ, γραμμένα από «Πέτρα και Σάρκα».

Τα σχήματα είναι αστερισμοί στα πνεύματα, σαρκωμένα στο δικό του στερέωμα, ενός προσωπικού συμπαντικού σχηματισμού.

Ως πρωτόλειος ποιητής ντύνεται προσεγγίσεις και επιρροές φανερές, αλλά και κρυφές - ανεξιχνίαστες κάποιες φορές, για να οικοδομήσει με καθαρό πνεύμα τις ποιητικές κατασκευές του.

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Ηλιοθάλασσα

Το πνεύμα μου εσύ, ηλιοθάλασσά μου,

πλεγμένα στάχυα παν’ απ’ τα μάτια σου.
Δρόμοι ανοιχτόκαιροι κινούν
κι ανοίγουν τους ορίζοντές μου.
Ακτίνες ανασαίνεις στο αυτί μου
και ρίγος και έκρηξη και πλάσιμο
της σάρκας και του νου.
Αργά-αργά ανοίγουνε τα δάχτυλα
να πλέξουν στο λιθόχρυσο κορμί σου
και μυρωδιά στάζεις στη σκέψη μου.
Έχτισα λιθόκτιστο σταλιό
στων ματιών την ζητησιά,
στην αέρινη κορφογραμμή σου.

Της χούφτας ηλιοθάλασσά μου,
υφαίνει ο έρωτας επάνω σου.

Βασίλης Παπαμιχαλόπουλος

Η ποιητική συλλογή του Βασίλη Παπαμιχαλόπουλου, «Γωνία Διοπτεύσεως»,  κυκλοφόρησε το 2005 από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ.

Γραφή που λες και αναδύεται από μιαν άλλη εποχή, με την δυναμική που οι σύγχρονες τάσεις επιβάλλουν να ακολουθηθεί.
Για τον ποιητή, η αναζήτηση λέξεων, που θέλει να αποδώσει το περιρρέον συναίσθημα είναι η διαρκής πάλη του με τη γλώσσα. Είναι το αδιάκοπο ταξίδι στο πέλαγο των εκφραστικών του μέσων. Γίνεται ο «τιμονιέρος» σε «βραδινή βάρδια», ως να μπορέσει να κρατηθεί στην άκρη του στίχου.

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Ανάσταση

Μέσα μου
δεν έχω πια στίχους να θρέψω.
Πίσω απ’ τις λέξεις
Οι εποχές αυλακώνουν τον κόσμο,
ένα χωράφι που οργώνεται απ’ την αρχή.
Κατατρομαγμένα τα συναισθήματα ξεπετάγονται
σε νύχτες σειρήνων και προσαγωγών.
Τούτη τη φορά δεν θα σπείρει ο λόγος.
Ιδρώτας θα πέσει και αίμα.

Και συ
ανάστηνέ με χωρίς οίκτο.
Στο τέλος δε θ’ απομείνει τίποτα.
Βασιλεμένοι ποιητές θα βγαίνουν στους δρόμους
μαζεύοντας τα πεταμένα στιχάκια.
Σωροί τ’ αγάλματα θ’ αλλάζουν μέλη.
Και συ
ανάστηνέ με χωρίς σταματημό.

Χρήστος Παπουτσής

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Χρήστου Παπουτσή, «Μετά το τέλος τ’ ουρανού», κυκλοφόρησε το 2013 από την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.

Τα ποιήματα είναι τα δικά του αντισώματα, που του επιτρέπουν να ασκεί το δικαίωμα στο όνειρο, εκτιμώντας την ποιητική γραφή. Είναι η προσωπική κατάθεση στην πλημμυρίδα μιας κοσμιότητας, που προσπαθεί με εξομολογητικό και ενίοτε δραματικό τρόπο να προσπεράσει. Εξοστρακίζει την ουτοπία που περιρρέει την ποίηση για κάτι απτό, που βιώθηκε με το άλγος της ρομαντικής και ευαίσθητης ψυχής του. Κρατά την αύρα και την ουσία μιας νοσταλγίας, που δεν νικήθηκε στο χρόνο, αλλά προέκυψε ως ποιητικό όνειρο πια, για το παρόν και το μέλλον.

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Οι ποιητές είναι πλασμένοι από θλίψη

Μοναχικοί.

Ευγενείς.

Εκτεθειμένοι

σε καταιγίδες συναισθημάτων.

Υπερβολικοί.

Καθόλου βολικοί.

Παρασυρμένοι

απ’ την ερωτική βαρύτητα.

Με τραύματα διαμπερή.

Η θλίψη τους ακολουθεί,

ως την αποδερμάτωση

όλων τους των σωμάτων.

Ως την επιστροφή.

Αντώνης Σαμιωτάκης

Τον Ιούνιο του 2008, κυκλοφόρησε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΡΙΔΑΝΟΣ, η ποιητική συλλογή του Αντώνη Σαμιωτάκη, «Αψέντι».

Αυθεντικός όσο και ανθεκτικός - θα τολμούσα να πω - πως η γραφή του έρχεται να συνεχίσει τη γόνιμη παράδοση της γενιάς του ’30. Αναδύει το άρωμα της συνοδοιπορίας, αφήνοντας ανοιχτά ενδεχόμενα, στις νέες εκφραστικές προκλήσεις.

Μετασχηματίζει την κληρονομιά σε μπολιάσματα, που δίνουν νέους καρπούς, κρύβοντας επιμελώς την συναισθηματική του αμηχανία. Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής είναι ο δημιουργός, που όλα τελικά τα φέρνει στο φως. Οι συλλαβές στάζουν φωτεινά νοήματα και λάμψεις στα αποσιωπητικά, για να λαμπυρίζουν εκείνα που υπονοούνται.

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Τουλάχιστον

Δεν θέλω να πάω παραπέρα.

Όχι.

Είναι αρκετά έως εδώ.

Οι πατούσες μου, σχισμή-ρωγμή.

Τα μάτια μου, κόκκινος πυρετός.

Σε ναρκοπέδιο ακροπάτησα

και είμαι.

Τέτοια ζωή;

Ας βγάλουν ρίζες πια

τα πόδια μου.

Δέντρο.

Να καρφωθώ.

Να ’χω τουλάχιστον να λέω,

πως δεν με λύγισε ο άνεμος.

Τάσος Σταυρακέλης

Το 2012, κυκλοφόρησε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ, η ποιητική συλλογή του Τάσου Σταυρακέλη, «Δρώμενα ψυχής».

Τα «Δρώμενα ψυχής» είναι μια ερωτική ποιητική συλλογή. Η γραφή του επιζητά να αφουγκραστεί εμπειρίες, για να διεισδύσει με λέξεις, αποκρυπτογραφώντας ηδονιστικά το αποτύπωμα, «μιας άγνωστης ευτυχίας στο δέρμα μου», όπως εξομολογείται.

Ερείπια και στάχτες αφηγούνται την κατάκτηση αλλά και την απώλεια, στους αστερισμούς της αγάπης!

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Σε τρελή τροχιά

Ικέτης
των φιλιών σου
είμαι.

Θύτης και θύμα
λάβας καυτής
που στο κορμί σου

αφήνω
να  χαράξει πάλι
του Έρωτα
και του άσβεστου
πάθους
μία τροχιά
τρελή.

Έμυ Τζωάννου

Η ποιητική συλλογή της Έμυς Τζωάννου, «Αγάπης Άρωμα»,  εκδόθηκε τον Μάιο του 2011, από τις εκδόσεις ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ).

Τα ποιήματά της είναι κύματα σε άγνωστα νερά, πάθη πλέοντα σε στιγμιαίους χρόνους, στους αντικατοπτρισμούς όλων εκείνων που αγαπήθηκαν στα όρια της ψυχής και του νου. Είναι το μήκος του χρόνου που φυλάχθηκε «σε ληγμένους χειμώνες και χάρτινα καλοκαίρια». Το μισό της όνειρο, το ολοκληρώνει σε μαγικές ζωγραφιές, το άλλο μισό σε πληκτρολόγια, ζωγραφίζοντας όνειρα με λόγια…

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Καιρών Αρτηρίες

Αγάπες, τραύματα του νου
σε χάρτινα καλοκαίρια
και σε ληγμένους χειμώνες
Φλέβες ζωής
που σπάζουν στο φως
Αγγίζουν χορδές
αίσθησης και διαίσθησης
ξεχειλίζουν σε νυχτερινές αγκαλιές
που αντέχουν θαύματα
Αφήνουν πίσω τους

Καιρών αρτηρίες
Απόρθητες επιθυμίες
Συμπαντικές διαστολές
Στιγμιαίους χρόνους
με υπερβάσεις σε χαλάσματα
Ανέπαφα χνάρια...
με γεύση αιωνιότητας.

Τάκης Τσαντήλας

Ρητορικός ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του Τάκη Τσαντήλα, «Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας», που κυκλοφόρησε το 2013 από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ.

Ευαίσθητη και λυρική, ευθύβολη και τολμηρή, στην γεωγραφική ισοτοπία της ποίησης. Γίνεται ο εξόριστος προσκυνητής, που ψηλαφεί τη φυσιολογία του έρωτα μέσα από θυμητάρια μνήμης, σαν αποθηκεύονται στα θηκάρια της νοσταλγίας, για να αναδυθούν πυκνά και υποβλητικά τα ποιήματα. Ενδύεται ψυχικές ανατάσεις - αυτός - ο μετανάστης από την χώρα των ανέμων, αρθρώνοντας φθόγγους σε κάθε του φύσημα.

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Βήματα στο άπειρο

Ένιωσα την αγρύπνια και την έκσταση

ως ιχνηλάτης κι αχθοφόρος

κάνοντας βήματα στο άπειρο

βήματα αργά

τόσα όσα η μνήμη ορίζει

κι ακόμα τόσα

όσα για να μειώσω την απόσταση από μένα

με τη φορά του λόγου να είναι ανάστροφη

και με το βλέμμα των καιρών

να μ’ εμβολίζει.

Χρήστος Υφαντής

Το 2014, κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του Χρήστου Υφαντή, «Στου έρωτα τη ρέμβη», από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ Bookstars.

Ποιήματα μεγάλης φόρμας διηγούνται τον ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης του δημιουργού. Τούτη η μορφολογική επιλογή αναδεικνύει την ανάγκη για περισσότερη εμβάθυνση, στις υπερβατικές ιδιότητες και στα χαρακτηριστικά του έρωτα.

Λεκτικά πειραματίζεται, ενσωματώνοντας την ερωτική αγάπη, σε έμπνευση. Τούτη η έμπνευση γίνεται ο μακρινός απόηχος της ποιητικής του μοίρας που τον επιλέγει, για να αποτυπωθεί στη στιχομυθία με τρυφερότητα το πάθος!

Απαγγελία: Ελένη Δημεροπούλου

Υπόσχεση

Ξεδίψασαν οι ελπίδες
στα τρεχούμενα νερά της Εκπλήρωσης
αντάριασε η ατάραχη λίμνη της ανυπαρξίας

αυτοπυρπολείται, λειώνει το παρελθόν
στην αναμέτρηση με το παρόν,
πύρινα βλέμματα επιτείνουν την τήξη

με πόθου ανεμοκλωστές
υφαίνω κόκκινο ρούχο
να ντύσω τα όνειρά σου

προσδιορίζω το αόριστο «για πάντα»
στο φλοίσβο των φιλιών μικρής ανάσας
στους πολεμόχαρους παλμούς
στους ήχους που σμιλεύει η αφή

λιτανεύοντας τη μορφή σου
εξαπτέρυγα χαμόγελα χαρίζουν, θαρρείς
στην ποθεινή ομορφιά του απρόσμενου
την πατίνα του διηνεκούς.

Το μόνο που με νοιάζει πια
να μην κρατήσω

ούτ' ένα κομμάτι μου για μένα!

Γιάννης Φιλιππίδης

Ο Γιάννης Φιλιππίδης κυκλοφόρησε από την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, τον Δεκέμβριο του 2011 τη συγγραφική του έκπληξη, «ζωή με λες».

Το βιβλίο του εμπεριέχει μικρές ιστορίες Ζωής, που ξετυλίγουν την γλύκα των όμορφων σκέψεων στο σκοτάδι. Συναντιούνται κάτω από ήχους βροχής και αλλάζουν ζωές.

Πίνουν αχνιστό καφέ, ξοδεύοντας βήματα σε γόνιμους προορισμούς. Οι αποσκευές γεμίζουν σκόρπια λάθη, που μπορούν ξανά να ενώσουν ζωές.

Διαβάζει η Θέκλα Μαντέλη

Απόσπασμα:

«Ζωή με λες

και θα ’θελα να μ’ αγκαλιάζεις πιο συχνά,

να δραπετεύουμε από την ασκήμια,

από ανησυχίες που φωνάζει η μέρα

και τις μασκαρεύει το σκοτάδι,

που απλώνεται ταυτόχρονα με το νυχτερινό βουητό,

που φέρνουν πρόθυμα οι ανεξέλεγκτες στροφές

στο πληγωμένο σου συναίσθημα.»

Χρήστος Φλουρής

Το δεύτερο μυθιστόρημα του Χρήστου Φλουρή, «Σπίθα», κυκλοφόρησε το 2013 από την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.

Πρόκειται για μια αφηγηματική που τοποθετείται χρονικά στο 1922 και μετά. Είναι η περίοδος ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Οι ήρωες ζωντανεύουν, μιλούν, αφηγούνται, πονούν, δονούνται, εξακτινώνονται, καθώς διατρέχουν και διατρέχεται ο αιώνας που έζησαν!

Ο αναγνώστης δεν χάνεται σε κάποια δαιδαλώδη μυθοπλασία, αντίθετα, συμπάσχοντας συμπορεύεται στο μυθιστορηματικό χρόνο.

Διαβάζει η Ελένη Δημεροπούλου

Απόσπασμα

«Ευτυχία είναι», της είχε πει μια φορά, «να μην κάνεις μεγάλα όνειρα. Μικρά να είναι τα όνειρά σου, μικρές οι φιλοδοξίες σου, γιατί τις πιο μεγάλες του χαρές ο άνθρωπος τις κερδίζει από το μηδαμινό, από το ελάχιστο. Ευτυχία είναι ν’ ανεβαίνεις μια σκάλα, έχοντας στόχο ένα σκαλί τη φορά. Κι όσο την ανεβαίνεις, να μην κοιτάς πάνω μήτε κάτω, μήτε τ’ ανώτερά της σκαλοπάτια, που φαίνεται να διαπερνούν τα σύννεφα και να ξύνουν τον ουρανό, μήτε και την απόσταση από το έδαφος. Αν την ανεβείς απότομα και φτάσεις στην κορφή, δεν θα υπάρχει πια παραπάνω, δεν θα ’χεις που να πας, παρά μόνον προς τα πίσω, προς το έδαφος. Αν πάλι ανεβαίνεις έχοντας το μυαλό σου στην πτώση, τότε δεν θα ’χεις το κουράγιο να προχωρήσεις.

Λένια Χριστοφόρου

Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΥΓΡΑΜΜΑ κυκλοφόρησε το 2010, η ποιητική συλλογή της Λένιας Χριστοφόρου, «Απουσίας έλευση».

Η Λένια Χριστοφόρου είναι η αθόρυβη και ευγενική κυρία της ποίησης. Είναι η ρομαντική, η εύθραυστη, που καταγράφει την αθωότητα με λέξεις, σαν την γοητεύουν και ταυτόχρονα την εξουσιάζουν, στα ποιητικά περιθώρια.

Η ποιήτρια ζει την έλευση της απουσίας αλλά και την μόνιμη εγκατάστασή της στις παραποτάμιες όχθες της ζωής. Ίσως κάποτε να την παρέσερνε το ρεύμα. Τώρα, απλά κατανοεί. Εφευρίσκει μέσα από εκείνο που πλήγωνε κάποτε την ομορφιά, αναπλάθοντάς την με λόγια, που το μελάνι γράφει, σε ώρες περισυλλογής και αποτίμησης. Μετατοπίζει το βάρος της απουσίας και το κάνει δημιουργική έμπνευση και ενέργεια σε στίχους αθόρυβης γαλήνης.

Απαγγελία: Θέκλα Μαντέλη

Υποψίας διαστάσεις (απόσπασμα)

Στις αποσκευές μου μέσα

-όλο και τις σκαλίζω-

εκεί που  ’χω συνάξει κάθε λογής μαζώματα

ανάκατα ριγμένα

-κι όμως πάντα σε μένα άρεσε η ιεράρχηση, η τάξη-

θα πρέπει ίσως να σπαταλήσω χρόνο

να βάλω μια σειρά σ’ αυτήν την αταξία

-κι εγώ χρόνο δεν έχω-

Ανακάλυψα ένα μικρό παράξενο αντικείμενο.

Ένα τόσο δα απομεινάρι από κάτι.

Ένα θλιβερό κατάλοιπο

κουρνιασμένο στη μοναξιά του

ρημαγμένο

αγνώριστο

βυθισμένο στην εγκατάλειψη

αφημένο στην τύχη του.

Ένα θραύσμα.

-Αποσκευές θα λέω από ’δώ και πέρα

τα φυλαγμένα χρόνια τώρα ενθυμήματά μου-

Έχω σ’ εκκρεμότητα άλλως τε

ένα ταξίδι ιδιαίτερο

και νοιάζομαι για τα υπάρχοντά μου

μη τύχει και μου λείψει τίποτα απ’ ότι αγαπώ.