Μια ερωτευμένη σταγόνα γραφής ξέφυγε κι έγινε βροχή με λέξεις, στη νέα ποιητική συλλογή της Έμυς Τζωάννου, «Αγάπης Άρωμα», που εκδόθηκε τον Μάιο του 2011 από τις εκδόσεις ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ).
Όλα ίδια κι όλα διαφορετικά σε τούτη την κατάθεση ψυχής, ριγμένα σε χρώματα, με το φως να φωτίζει το γνώριμο ύφος της. Η ποιήτρια εξελίσσει την γραφή, καθώς η ίδια εξελίσσεται, μετουσιώνοντας αποστάγματα ζωής, που κατακτήθηκαν στους πυρπολισμούς του έρωτα και της αγάπης. Εκεί που χτίζει, εκεί ακριβώς γκρεμίζει, για να επανέλθει σοφότερη, χτίζοντας από την αρχή την μυθολογία της περιπλάνησης. Οι διαδρομές είναι τα υλικά που δομούν τα οικοδομήματα των συναισθημάτων και γίνονται ποίηση.
Κύματα σε άγνωστα νερά, πάθη πλέοντα σε στιγμιαίους χρόνους στους αντικατοπτρισμούς όλων εκείνων που αγαπήθηκαν στα όρια της ψυχής και του νου. Είναι το μήκος του χρόνου που φυλάχθηκε σε ληγμένους χειμώνες και χάρτινα καλοκαίρια. Με την ελπίδα, πως δεν θα φθαρούν από των καιρών τους λειμώνες. Κι όταν οι μέρες πλησιάζουν χρυσαφένια δειλινά, εκείνη επιστρέφει, επαναπροσδιορίζοντας νύχτες ναυάγια, που πια δεν την τρομάζουν. Οι απουσίες περνούν δίπλα της. Αγγίζει τα σπασμένα τους φτερά, επουλώνοντας απαλά τις πληγές που έμειναν ανοιχτές, από την εποχή που οι επιθυμίες κάλπαζαν, σε ασύννεφους ορίζοντες.
Χαρακιές της μνήμης στο γυαλί, στα λαθραία λιμάνια της υπομονής, οι θύμησες διασχίζουν ωκεανούς νοσταλγικών θαυμάτων. Επέζησαν διαρρηγνύοντας ανάσες σε στιγμές τρυφερές στις τρικυμίες των σωμάτων. Τώρα αρμενίζουν σε σελίδες λευκές με γαλαζοπράσινους φθόγγους, βάζοντας αποσιωπητικά στο τέλος των ποιημάτων.
Καιρών Αρτηρίες
Αγάπες, τραύματα του νου
σε χάρτινα καλοκαίρια
και σε ληγμένους χειμώνες
Φλέβες ζωής
που σπάζουν στο φως
Αγγίζουν χορδές
αίσθησης και διαίσθησης
ξεχειλίζουν σε νυχτερινές αγκαλιές
που αντέχουν θαύματα
Αφήνουν πίσω τους
Καιρών αρτηρίες
Απόρθητες επιθυμίες
Συμπαντικές διαστολές
Στιγμιαίους χρόνους
με υπερβάσεις σε χαλάσματα
Ανέπαφα χνάρια...
με γεύση αιωνιότητας.
Η ποιήτρια αντέχει να μετρά στεναγμούς και διαφορές στα ρήγματα της αγάπης. Το μισό της όνειρο το ολοκληρώνει σε μαγικές ζωγραφιές, το άλλο μισό σε πληκτρολόγια ζωγραφίζοντας όνειρα με λόγια.
Σπάζει στερεότυπα για να αναδυθούν αισθήσεις και παραισθήσεις που κάποτε μεσουρανούσαν στα «αγαπώ» της καρδιάς. Κεντά τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος με σύμμαχο «φλέβες κεραυνών», να φωτίζουν έντεχνα του ελιγμούς στα ταξίδια της μνήμης.
Φλέβες κεραυνών
Στο χάραμα έντεχνων ελιγμών
Στον παραλογισμό ανυπότακτων επιθυμιών
αστραπές - ζωγραφιές
παρασύρουν με τη λάβα τους
Πάθη που κυριεύουν
Φλέβες κεραυνών
ανασύρουν στο διάβα τους
δισταγμούς που αιμορραγούν
Χαρακιές της μνήμες
σε αδυσώπητους καιρούς
με αντανακλάσεις θύμησης
με ανακύκλωση στιγμών
στην αναπαραγωγή των φιλιών
στη φωτιά που πάθους
Βυθιζόμαστε
dans les stalactites de nos reves...
Μάλαμα γίναν οι στάλες λυγμών που προσκύνησαν το άρωμα, φωνής που σιώπησε, αφής που στέγνωσε, σε αδιέξοδους πόθους.
Πόνος βουβός, απαρηγόρητος, μεταλλάσσεται, ταξιδεύει με τον άνεμο, γίνεται βροχή στην πληγωμένη πλευρά των αστεριών, για να στάξει μετά στα άνυδρα τοπία , πλημμυρίζοντας με λάμψεις αισθήσεις στις ακρώρειες του πάθους.
Έφτασε η ώρα που οι λυγμοί περνούν συμπληγάδες αναστολής όλων των δακρύων. Έπεσαν σιωπηλά στις άνισες πλεύσεις των μεγάλων αποχωρισμών.
Λυγμών συμπληγάδες
Στις χαραμάδες του μυαλού
στις συμπληγάδες του λυγμού
στις φαντασιώσεις του κορμιού
Γλιστρώ, εισχωρώ, χάνομαι.
Αρμενίζοντας
στις εισβολές του γέλιου
στις σιωπές του ανέμου
στις διόδους των ειρμών
στις εισβολές των λυγμών
πλέοντας στις διαδρομές της θάλασσας
κόβοντας το νήμα της αναστολής
Tα πλήκτρα των στοχασμών
παίζουν τις μελωδίες
των καιρών
των ειρμών
των παραισθήσεων
των αισθήσεων
με ήχους τους τόνους των δακρύων
καταλαγιάζοντας
τη μνήμη
τη λησμονιά.
Η Έμυ Τζωάννου σκιαγραφεί με πολύχρωμα πενάκια τον έρωτα. Αναβιώνει και αναπλάθει όλες τις αγκαλιές που σημάδεψαν την ερωτική ζωή με σύμμαχο την φυγή. Κουράστηκαν τα ρούχα να κρέμονται αφόρετα στις κρεμάστρες του τέλους. Πνιγμένα θέλω περιπλανώνται σε λαμπερά καλοκαίρια, σε αγγίγματα των ΟΧΙ και των ΝΑΙ, που κούρασαν ελπίδες.
Πάει καιρός που έπαψε να λάμπει η φιγούρα στις όχθες των ματιών έρωτα μαγεμένου, καθώς λικνιζόταν στις αντανακλάσεις φεγγαρολουσμένης μελωδίας.
Δεν σκοτώνεται εύκολα η νοσταλγία. Αξιώνεται η αλήθεια της, καθώς γράφεται νύχτες μεθυσμένες από την αγάπη στα χρυσά φεγγάρια της αναμονής, στις φορτισμένες διαδρομές λάθους, που τυραννικά εγκαταστάθηκε στις φαρέτρες της θύμησης.
Φορτισμένες Αγκαλιές
Πολύχρωμα πορτρέτα οι εικόνες μας
Περιπλανώνται στα λαμπερά καλοκαίρια μας
Αποκαλύπτουν το μεθυσμένο πάθος μας
Στάζοντας τρέλα από τη φωτιά μας
Πολυποίκιλες ζωγραφιές οι οθόνες μας
Εκπέμπουν τις τρυφερές διαδρομές μας
στα υδάτινα μονοπάτια του πόθου μας
Σημαδεύοντας τις στιγμές
τα συναισθήματα
τις αισθήσεις
Διαθλώντας τις αχαλίνωτες νύχτες μας
Μεταγγίζοντας τις ζωές μας σε διαστάσεις υπέρβασης
Φορτισμένες αγκαλιές σημαδεύονται και χαράσσονται
Επάνω μας
Χρωματιστά παιχνίδια
Βέλη που εκτοξεύονται
μες τον απύθμενο ουρανό του έρωτά μας
Μνήμες από παθιασμένους - ανθισμένους αντίλαλους
Πλημμυρισμένες λάμψεις
που έραναν τα ανατιναγμένα κορμιά μας.
Η αποδοχή είναι η επούλωση σε τραύματα μυστικά. Ένας μικρός θάνατος που σπάζει σκοτάδια και γίνεται φως σε ασύνορες αναλαμπές άστρων. Ίσαμε ’κει ταξιδεύει η ποιήτρια για να σώσει αναμνήσεις από τους λαβύρινθους του νου.
Πνοές που στέριωσαν σε πατρίδες γραφής, επιστρατεύοντας μνήμες, με ανοιχτούς δρόμους στα όμορφα. Ποτάμια ευαισθησίας ξεχειλίζουν λόγια ερωτικά, αγέννητα μέχρι χθες, γίνονται κυματισμοί στην ποιητική συλλογή «Αγάπης Άρωμα», πλημυρίζοντας τις εκτάσεις του λόγου.
Υφαίνω τον ιστό της θύμησης
Υφαίνω τον ιστό της θύμησης
Επιστρατεύοντας Μνήμες
Οι μοίρες με παγίδεψαν
να ματώνω στη δίνη σου
Στον ανήφορο
στην άκρη της ζωής μου
Η διαίσθηση... μου ψιθυρίζει
πως δε θάρθεις...
Αήττητα τα πάθη περιμένουν να κατακτηθούν από οράματα που εμπνεύστηκαν και εμπνέουν νέες κατακτήσεις κι ας παγιδεύουν οι μοίρες αισθήσεις στην αοριστία του χρόνου. Η ποιήτρια θ’ ακολουθήσει τους στροβιλισμούς απέθαντων αισθημάτων, χαράζοντας προοπτικές σε βεβαιωμένες αναγνώσεις, εκείνων που επιθυμούν να καταδυθούν στις θαλασσινές αύρες της γραφής της.
Παραμυθένια σκηνικά στήνονται στο γαλάζιο των αινιγμάτων, εκεί που τα όνειρα ανατέλλουν σε «Αγάπης Άρωμα».
Καλοτάξιδο …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου