Ο ποιητής στάζει το μελάνι στο διάφανο της γραφής του κι ανοίγει τον ορίζοντα μιας γραφής αληθινής, που χύνεται με αίσθημα στην ποίηση. Ο λόγος του απ' την ομίχλη βγαίνει για να συναντήσει το φως Η πνοή της άνοιξης το πόνημα που κυκλοφόρησε το 2007, εκφράζει τον ρομαντισμό και τον λυρισμό της ψυχής του.Φανερώνει την ελευθερία του να αποτυπώσει ότι τον συγκινεί, με μια μελαγχολία διάχυτη, που όμως στέκεται σ' ένα επίπεδο που αρέσκεται στη θέα απλών και κατανοητών λέξεων, με καθαρά και όμορφα συναισθήματα. Η φωτιά αγγίζει τα λόγια και τα όνειρα κι αφήνει στους άλλους να αναγνώσουν δαχτυλίδια και φιλήματα στα σχήματα του φεγγαριού και στα χρώματα που διαθλάται.
Σταματά και πίνει από την καθαρή πηγή του λόγου. Κάνει ανατομία στο πρόσωπο του ποιητή κι επιχειρεί να αναδείξει γιρλάντες και εικόνες, ειδύλλια και παιχνιδίσματα στο φως.
"Να δανειστείς το πρόσωπο
του ποιητή
όταν στα χέρια του κρατά
σφικτά και τρυφερά
το τελευταίο του γραπτό
σαν το παιδί του το μικρό"
Ακολουθεί τα βήματα του ανέμου κι αφήνει τη βροχή να τραγουδήσει για χάρη του.
"Άσε τη βροχή
να τραγουδήσει
στο δικό της ρυθμό.
Άσε τις σταγόνες της
να χαρακώσουν
βαθιά τις λέξεις
της μοναξιάς.
Άσε την ψυχή σου
γυμνή στη βροχή
ν' ακροβατήσει
στην άκρη της γέφυρας
μέχρι ν' αντικρύσεις
το χαμόγελο
που θα κρατάνε
χέρια αγαπημένα
και θα τραγουδάνε
γιορτινά τραγούδια
στο ρυθμό της βροχής."
Μαζεύει χαμόγελα γιατί με τα σκοτάδια τρομάζει. Γίνεται συνένοχος του ονείρου με νοήματα προσιτά και συλλαμβάνει την ιδέα του ποιήματος με τρόπο σαφή. Χρησιμοποιεί το αλάθευτο τεκμήριο του πνεύματός του για να αντιληφθεί ο αναγνώστης το θέμα του. Μοιράζεται έξω από τον χρόνο και τη μοίρα του προκαλεί.
"Στη μοίρα σου
βάλε μια πινελιά χαμόγελο"
Στον αέρα πετάει και παίρνει πνοή από την αόρατη πνοή ενός έρωτα που όμως δεν ορίζεται με συγκεκριμένο σχήμα και μορφή. Τούτος ο απρόσωπος έρωτας τον αγγίζει με το συναίσθημα κι αφήνει τα όμορφα σημάδια του.
Ζεστό ποτάμι που κυλά το συναίσθημα ακουμπά στην απέναντι όχθη της αγάπης ως την πλατιά θάλασσα,εκεί ακριβώς που απλώνεται και φθάνει παντού.
Και στις δύο ενότητες του βιβλίου θα βρούμε κοινά χαρακτηριστικά από χρώμα, φως και χαμόγελα. Ο ποιητής δεν χάνεται μήτε σε φωνές μήτε σε ψέματα. Αναζητά τις σειρήνες της σιωπής για να αφουγκραστεί και να ταξιδέψει. Το φως ανασταίνεται σε καιρούς σκοταδιού κι ακουμπά στις καρδιές αυτών που μπορούν και διαβάζουν.
6 σχόλια:
Η Σοφία με την κριτική και αισθητική ανάλυση της συλλογής μου, ακούμπησε με ευαισθησία στα γραπτά μου και αποτύπωσε στα λόγια της όλη τη σκέψη μου. Σοφία, νοιώθω τυχερός που περπατάμε στα ίδια μονοπάτια της ποίησης,
νοιώθω τυχερός που με διάβασες
Σ' ευχαριστώ.
Σοφία , η προσέγγιση σου στην ποίηση του Ανδρέα φανερωνει τη βαθιά σου ευαισθησία, την κριτική σου διεισδυτικότητα κ την αγαπη σου σε ό,τι αυθεντικό μετουσιώνεται σε τέχνη.
Η Σοφία μπορει και "βλέπει" μέσα από τη γραφή και τον άνθρωπο..
κι αυτό ειναι το πιο σημαντικό..
Ανδρέα εγώ σ' ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι στις λέξεις σου. Η ποίηση είναι το αντάμωμα σαν μοιράζεται η σκέψη μας.
Καλημέρα.
Σ' ευχαριστώ Γιάννη για τα καλά σου λόγια. Η ευαισθησία στην ποίηση του Ανδρέα γίνεται διακριτή επειδή ακριβώς υπάρχει στην γραφή του.
Καλημέρα.
Μαρία, γι αυτό τον λόγο μας αγγίζει η ποίηση. Πίσω από τις λέξεις αναγνωρίζουμε όλη την ψυχική διάθεση και αυαισθησία αυτού που γράφει.
Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου