Ελένη Μαυρογονάτου (το άλλοθι του φεγγαριού)

Ποιήματα γραμμένα από το 1985 που βρήκαν αφορμή να εκδοθούν το 2007 με "το άλλοθι του φεγγαριού". Είναι

Λέξεις
συνετά ακουμπισμένες
πάνω στις γραμμές
της σελίδας
όπως
τα τρένα που δίχως ράγες
πεθαίνουν
όπως
τα όνειρα που δίχως
ελπίδα
εκτροχιάζονται

Επιστρέφει στον χρόνο τον σημαδεύει αφήνοντας ίχνη. Γιατί η ποίηση της Ε.Μ. είναι ποίηση ερωτική χωρίς συγκεκριμένο πρόσωπο.
Είναι ο έρωτας που την γοητεύει με όλες τις αντιφάσεις και τις εκφάνσεις του. Τον διαβάζει, τον ζει, τον ονειρεύεται. Γεύεται το απρόσμενο έχοντας πάντα πλάι της το άλλοθι ενός φεγγαριού που θέλησε να παραμείνει φωτεινό.

Όλα σημαδεύτηκαν
απ' την πίκρα που άφησε
ένα τρένο την ώρα
της αναχώρησης
μια λεύκα που αποφλοιώθηκε
πετώντας τα χαραγμένα
ονόματα
Δεν σε ξέρω
μα θα 'ρθω στη άκρη απόψε
τ' ουρανού
να ξεκαρφιτσώσω το φεγγάρι
απ' το παλτό της νύχτας
και να σε σκεπάσω

Στα σκοτεινά φώτα του έρωτα λούζεται λέξεις μαχαιριές στης νιότης το ζεστό κορμί, με μουσικές και χρώματα, υψώνοντας ένα ποτήρι στην μνήμη που την πονά.

Με πονάς
ανορθόγραφη λέξη
στο τετράδιο
ασυνταξία
στη μνήμη
Με πονάς

Υπάρχει ένα άρωμα απουσίας στη γραφή της Ε.Μ.που θυμίζει εγκατάλειψη σε διατηρημένους μύθους και εικόνες. Είναι ηλιοβασιλέματα πάνω σε ράγες που ταξιδεύουν στο ανέφικτο μιας εφήμερης διαδρομής, με όλες οι αντανακλάσεις και τις θύελλες σ' ένα σώμα σκυφτό που συνθλίβεται από το βάρος αναμενόμενων απολιθωμάτων.
Λάθη πάθη περικλείονται στην ηθικότητα ή την ανηθικότητα των περιστάσεων καθώς ναυαγούν σε μεθυσμένο Αύγουστο. Οι θύμησες μεσουρανούν σ' άγνωστη χώρα, που όμως είναι τόσο γνωστή σε σκοτάδια σιωπής.
Υπάρχει το άλλοθι της επικοινωνίας πάνω στη στροφή καθώς το τρένο σφυρίζει υπενθυμίζοντας το απρόσμενο. Γιατί οι έρωτες κυνηγώνται σ' αξημέρωτα βράδια χωρίς κανόνες στα παραμύθια που ακουμπούν οι λέξεις της. Ίσως επειδή αθωράκιστα έμειναν τ' αγγίγματα. Ξοδεύτηκαν, περίσσεψαν μόλις σε μια στάλα ουρανού στα σύννεφα των ματιών., σ' ακολουθίες ερώτων στους παράλληλους μεσημβρινούς την ώρα που αφηγείται"Μια μικρή μοβ ιστορία"

Κι είπε
θα φύγω αθόρυβα
τόσο που
θα νομίσεις πως
αέρας είναι
που έκλεισε
την πόρτα.