ΒΑΣΩ ΜΠΡΑΤΑΚΗ - Ηνίοχος

Μ' έναν υπέροχο πίνακα της Μαρίας Καζάζη να κοσμεί το εξώφυλλο, κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2010 από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, την νέα ποιητική της συλλογή, η Βάσω Μπρατάκη.
Μεγαλώνοντας η ποιήτρια, αποκτά την εμπειρία της γραφής ψηλώνοντας τα ποιήματα, που αρχίζουν να ταξιδεύουν με λέξεις και νοήματα.
Με επιθυμίες φυγής, συναντά τα δικά της οράματα, που σφυρίζουν σαν τρένα, ντύνοντας τα δικά της όνειρα με λέξεις.
Είναι η ζωή που κυλά κι ίδια αφήνεται σε ανταμώματα με ποιητές και ποιήματα, για να φιλτραρισθούν με τις δικές της αισθήσεις, για να γίνουν αισθητικές συγκινήσεις στη γεωγραφία της ποίησης. Γιατί οι λέξεις της έχουν την αγάπη, το μεράκι του τεχνίτη που σμιλεύει την καθημερινότητα και την κάνει γραφή σε σελίδες λευκές.

"Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Σε είδα να περπατάς σιωπηλός
κάτω από το φεγγάρι
κι ήταν η βροχή που συνόδευε
τα κουρασμένα βήματά σου
κι ήταν η καρδιά σου σαν μια κλαίουσα
ριζωμένη στα σκοτεινά ποτάμια,
στις ρίζες της σκοτωμένα περιστέρια
τα όνειρα των ανθρώπων
που δεν πρόλαβαν να δουν το φως της μέρας,
κι είχες στο βλέμμα τη θλίψη των άστρων,
κι εγώ αγάπησα αυτή σου τη θλίψη
σαν το τραγούδι των μικρών αγγέλων
που έπαιζαν φυσαρμόνικα στο φεγγάρι.
Από τότε κάθε νύχτα
σε ψάχνω απεγνωσμένα
εγώ η πιστή ερωμένη των στίχων σου
σε νότες που γλυκά ξυπνούν
το παιδί που χρόνια τώρα κοιμίζω μέσα μου."

Περνάει ο χρόνος πάνω από τα ποιήματα, για να επιστρέψει ξανά, μοναχικά, να χαϊδέψει λέξεις, να χτίσει μια άδεια πόλη, να οικοδομήσει καταγράφοντας τις θύμησες που πίνονται, για να δροσίσουν μνήμες του έρωτα...που απουσιάζει.
Γιατί έτσι είναι ο έρωτας...έρχεται κι εκεί που προλαβαίνουν οι εραστές να γνωριστούν, ν' αγαπηθούν, αγγίζοντας τη φωτιά στις εκρήξεις των ηφαιστείων, να κυλήσουν ασάνδαλοι στην αιμάτινη λάβα του, Εκείνος φεύγει στο μονότονο ταξίδι του αποχωρισμού του.
Μένει στους ποιητές να ιστορήσουν την συνενοχή, σ' ένα μέλλον αβίωτο, σε δρόμους ξενιτιάς.

"Ο ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Πως ακούγεται ο βηματισμός των άστρων
στα καλντερίμια του φεγγαριού!
Κι εγώ γυναίκα γυμνή
με τα φύλλα του φθινοπώρου
στους ώμους και στα χέρια,
καρφωμένη στο κέντρο της νύχτας
σαν τυφλή μάντισσα
να ψάχνω με τα μάτια της αφής
τα σημάδια του ερωτά σου.
Στην άκρη της κάμαρης
το μαύρο τριμμένο παλτό σου
κι εσύ σαν φυλαχτό
με λατρεία να έχεις φυλάξει
στη φθαρμένη του φόδρα
το ανάγλυφο σώμα του έρωτά μου.

Θέλω κάτι από σένα, μου είπες
να μου κρατά συντροφιά
όταν θα ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλοπάτια
της νύχτας όπου φυλάκισα τα όνειρά μου.
Κι είναι κι αυτά τα δωμάτια
με τις ανάσες του έρωτα στους τοίχους
και τα παραθυρόφυλλα τα διαβρωμένα
από τις βροχές του φθινοπώρου
και το μεγάλο το ρολόι στον τοίχο
που αρνείται επίμονα
το χρόνο να μας γυρίσει πίσω.

Κι εγώ από τότε κοιμίζω τα όνειρά μου
στα λευκά σεντόνια όπου
απλώσαμε γυμνό τον έρωτά μας
περιστέρια να τα κάνω
να σου συντροφεύουν τις νύχτες."

Όλη η ποιητική συλλογή διανθίζεται από χρώματα ερωτικά με βαθιές αποχρώσεις πόνου, επιθυμώντας η ποιήτρια, να μη στεγνώσουν η σκέψη κι ο νους, η καρδιά κι η ψυχή από τις μνήμες, κρατώντας τις αναμνήσεις ως τρόπαια του έρωτα για τον έρωτα κι όχι για τα πρόσωπα που συμμετείχαν στο παιχνίδι του.
Τα κενά θα καλυφθούν με λόγια και εικόνες, όπως οι νύχτες που καλύπτονται από τα όνειρα, παρασύροντας τα σώματα σε ονειροπεριπολίες αισθητικών πεδίων, στήνοντας χορό "στον ίσκιο ενός μπλουζ".

"ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΕΝΟΣ ΜΠΛΟΥΖ

Για σένα θα βρω τις πιο όμορφες λέξεις
Άγγελέ μου, άγγελε της νύχτας,
και τον έρωτά μου για σένα θα ντύσω
όταν στα σκαλοπάτια ενός μπλουζ
θα σέρνεται η ψυχή μου.
Κι ας ήρθαν μαύρα πουλιά
που έφεραν στο ράμφος
του πανικού τη μοναξιά.
Κι ας έκλεισαν τα παραθυρόφυλλα
τη νύχτα απέξω
κι ας έγιναν οι ώρες μου σκοτεινά κελιά,
εγώ πάντα έξω από την πόρτα του ονείρου
θα σου αφήνω τα κλειδιά.

Για σένα θα γράψω τα πιο όμορφα μπλουζ.
Άγγελέ μου, άγγελε της νύχτας,
κι ας είναι άδειο βιβλίο οι νύχτες σου,
εγώ με τις νότες μου θα ημερέψω τη σιωπή τους
και το αγρίμι του έρωτα θα ξυπνήσω
κάτω από την ομπρέλα της μουσικής μου
και με αγωνία θα ψάχνω στο μαύρο των ματιών σου
τα σημάδια του έρωτα.
Και πριν το ξημέρωμα μας βρει
εγώ θα είμαι πάντα αυτή που θα τρέχει
ερωτευμένη παιδούλα ξυπόλυτη
στις αυλές τ' ουρανού τ' άστρα να σου φέρω
για να φωτίσω αγάπη μου τα όνειρά σου."

Στιγμές που αιχμαλωτίστηκαν, φυλακίστηκαν σε σελίδες με λέξεις στα ψηλαφίσματα του ερωτικού πόνου, επιζητούν να ταξιδέψουν μέσα από τις αισθήσεις των αναγνωστών...καλοτάξιδες...