ΜΕΛΙΤΑ ΑΔΑΜ - Η ζωή μου στο χαμάμ (γράφει η Σοφία Στρέζου)

Σήμερα έχω μια πλούσια βιβλιοθήκη και όμως πουθενά, σε κανένα βιβλίο,
δεν βρήκα τη <<δική μου ιστορία >>, ούτε καν σε παραλλαγή".(Μελίτα Αδάμ)

Όταν οι πρώτες αχτίνες του ήλιου, τρυπώνουν στις θολωτές αίθουσες του χαμάμ, αρχίζουν οι αντανακλάσεις στις γούρνες με τα θερμά νερά.
Αντανακλάσεις ήλιου, που μετρούν αντανακλάσεις ζωής, όσες κι οι λουόμενες που περιφέρονται στα λουτρά.
Έρχονται-φεύγουν, για να επιστρέψουν ξανά και ξανά, για καθαρμό ψυχής και σώματος.
Μένουν εκείνες, που δουλειά τους είναι να περιποιούνται τις επισκέπτριες, για να εισπράξουν την κρυμμένη λαχτάρα τους, που μαστιγώνει μέρες μιας ζωής κλειστής, ως την κυριολεκτική απογύμνωση, στον χώρο του καθαρτηρίου.
Η αφηγηματική της Μελίτας Αδάμ, είναι η ιστορία που άκουσε όταν ήταν μικρό κοριτσάκι κι η μικρασιάτισα γιαγιά έφερνε μαζί με τα καλούδια διηγήσεις κι όλα εκείνα που στοιβάζονταν στις γεροντικές μνήμες της.
Μια απ' αυτές τις καθημερινές αναπολήσεις μας αφηγείται η συγγραφέας στο "Η ζωή μου στο χαμάμ".
Η συναρπαστκή γραφή, μας μεταφέρει στα άδυτα ενός χαμάμ γυναικών την δεκαετία του '40στην Κωνσταντινούπολη, τραβώντας τις κουρτίνες κι ανοίγοντας τα παράθυρα μιας πόλης, που ακόμα και κείνα τα χρόνια ακροβατούσε, ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή.
Διάφορες ηλικίες γυναικών από διάφορες φυλές, θα περάσουν το κατώφλι του και μέσα απ' όλα τα πρόσωπα, περνά η ιστορία με τα γεγονότα, που άλλαξαν τις ζωές των ανθρώπων, την προσπάθειά τους να επιβιώσουν, να ενταχθούν σε νέα δεδομένα, άλλοτε εύκολα κι άλλοτε θυσιάζοντας τα της προηγούμενης ζωής τους.
Οι ιστορικές ανατροπές διαδέχονται, ότι μέχρι πριν ήταν όμορφα για κάποιους,μα τώρα στη ροή του χρόνου...αντιστρέφονται όροι και ρόλοι.
Θα περάσουν, θ' αποκαλυφθούν και θα μπλεχτούν οι ζωές γυναικών όπως αυτές διαμορφώνονται, μέσα σε κλειστούς και απομονωμένους χώρους.
Μέσα από την μνήμη της "Ξανθούλας" της όμορφης ηρωίδας, που πέρασε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, μα κάπου εκεί στην εφηβεία της αναγκάστηκε να βρεθεί φορώντας ξύλινα τσόκαρα στους ατμούς και την θέρμη του λουτρόκοσμου, που υποχρεώθηκε να διαβεί το κατώφλι του.
Θα αναβιωθεί και θα αναπλαθεί μέσα στις σελίδες του διηγήματος, η δική της ζωή και πως εκείνη βίωσε τον ανεπιθύμητο έρωτα.
Από την ανάγκη της προσωπικής επιβίωσης αλλά κα της οικογένειας δέχθηκε σιωπηλά κι
αδιαμαρτύρητα τις συνθήκες ψεύδους. Υποτάχθηκε από το Χρέος προς τους
οικείους της, στον βιασμό του ανέγγιχτου κορμιού και της ευαίσθητης ψυχής της.
Η ηρωίδα που άλλα ονειρευόταν κι άλλα έζησε, έφθασε στην προσωπική κάθαρση μεθοδικά κι ανέκκλητα.
Ο χρόνος ξεπούλησε αβίαστα στη λήθη ανοχές κι αντοχές. Η ανυπομονησία χτιζόταν μέρα τη μέρα, χρόνο τον χρόνο ώσπου να 'ρθει το οριστικό τέλος της ντροπής, της ενοχής.
Την άθλια αλήθεια που φύλαγε καλά κρυφά μέσα της την ξέπλυνε με έρωτα αληθινό στου κορμιού της τις αποστάσεις.
Για χρόνια λερώνονταν με το αίμα των ασώτων, μα τώρα οι πληγές έπαψαν να αιμορραγούν και λυτρωμένη, αφουγκράζεται ήχους και βηματισμούς κάτω από το φως δίπλα στη θάλασσα που πλένει τα πόδια και της ψυχής της τις άκρες.