Μια σεμνή παρουσία στο χώρο της ποίησης είναι η Ρένα Βασιλά. Με τρεις ποιητικές συλλογές στις αποσκευές της, παρουσιάζει μέσα από αυτές, τις δικές της πινελιές σ' όλα εκείνα που την πόνεσαν, γράφοντάς τα με αίσθημα.
Όταν οι φωνές σωπάσουν, τότε ο ποιητής αναλαμβάνει να μιλήσει, για τις απουσίες, το μεγάλωμα στο χρόνο, τη μοναξιά.
Η μνήμη ξεδιπλώνεται κι αφήνεται στο χαρτί να εξελιχθεί με λυρισμό και συγκινησιακή φόρτιση. Στα μισά του δρόμου ανακαλύπτει το χάρισμα να αποτυπώνει σε άδειες γραμμές και να τις γεμίζει με σκέψεις και θύμησες που η ψυχή κουβαλά.
Στα "Φθινοπωρινά Φύλλα" η απώλεια της μητέρας συγκλονίζει την ποιήτρια κι αρχίζει να μετρά αντίστροφα στιγμές παρουσίας και απουσίας. Η μάννα καθορίζει το πριν και το μετά της ζωής.
Δεν είναι εύκολο να κοπούν οι ομφάλιοι λώροι, ακόμη και κει στην οριστική αποχώρηση, δεν αλλάζουν οι μετατοπίσεις που τρέχουν σε βλέμματα και αλήθειες που βιώθηκαν.
Δεν ξεφτίζουν οι μνήμες, αθωώνονται στα μάτια, στην καρδιά, στα ερωτηματικά που κι αν δεν απαντήθηκαν ευελπιστούν στην μετάβαση της άλλης ζωής, πως εκεί η σχέση με τον γονιό θα εξελιχθεί, κάτι που ίσως δεν πρόλαβε σ' αυτή τη ζωή να συντελεσθεί.
Η ερημιά, η ορφάνια της απώλειας σε μια άδεια πόλη Εκείνης που έφυγε και πρέπει τώρα η ίδια, να διαμορφώσει και να διαμορφωθεί σε μοναχικές αναζητήσεις.
"5/4/1998
Εδώ σε τούτον εδώ τον τάφο
κάτω απ' αυτά τα μάρμαρα
είναι θαμμένοι
ότι πιο πολύτιμο
είχα στη ζωή μου.
Πως να βαστάξω
Θεέ μου
τόση μοναξιά!
Τόση ορφάνια!
Πως να δεχθώ
την ανυπαρξία
έτσι απλά,
όλων αυτών
που ήταν το παν
για μένα
το είναι μου,
η αναπνοή μου,
η ζωή μου! "
Στο " Ήχοι Κοχυλιών " η ποιήτρια αναπολεί καλοκαίρια με θάλασσα, ήλιο κι ουρανό για να γράψει τα δικά της τραγούδια μέσα από αναμνήσεις, που περνούν απαλά και γαλήνια στη σφαίρα της νοσταλγίας με τ' "αγαπώ" να περιπολούν πάνω στις πέτρες, στον άνεμο στο φως.
Λυρισμός που γητεύεται σε νατουραλιστικούς πίνακες γραφής. Εικόνες καλοκαιριών γεμάτες ήλιο με αγιάσματα ψυχής που βρίσκουν στίχους ν' ακουμπήσουν τα συναισθήματα.
Ο έρωτας αχνοπερπατεί βουβός στα περάσματα του χρόνου, σκεπασμένος από την ομίχλη που πέφτει σε λάθη, τότε που έστρωναν την φυγή της κατοπινής απουσίας.
Με τα μάτια της ψυχής ανασκαλεύει, ψάχνει να συναρμολογήσει, να δέσει μια μια τις στιγμές σε κρίκους, αλυσίδα φορεμένη στο λαιμό. Το χθες είναι σήμερα, γιατί κανένα χθες δεν χάνεται εφ' όσον το κρατάμε καλά στην μνήμη.
Είναι η συντροφιά σε ώρες μοναξιάς, σε μοναχικές διαδρομές δίπλα στην θάλασσα που συντροφεύει τις σκέψεις.
Τρυφεράδα και νοσταλγία πολιορκούν τα δάχτυλα και τον νου για να καταγραφούν όλα, μη τύχει και ξεχαστούν και πεθάνουν στις ριπές του χρόνου.
" 2/5/2003
Ψάχνω
μέσα στο σκοτάδι
το πέρασμα
που οδηγεί στο φως
στο έρωτα στη ζωή.
Ο χρόνος
κύλησε γοργά
το πέρασμα
δεν μπόρεσα
να βρω
έμεινα μόνη στο σκοτάδι."
Τα "Πολιτικά" της Ρένας Βασιλά έχουν να κάνουν με την αυτογνωσία της ποιήτριας, που δεν μένει αδιάφορη στο πολιτικό γίγνεσθαι των γεγονότων που σημαδεύουν την δική της ζωή αλλά και των λαών. Εκείνη θα ενδιαφερθεί και θα μιλήσει, για τους αγωνιστές επώνυμους και ανώνυμους, για τους λαούς που καταπατούνται δικαιώματα και όνειρα καθώς μπλέκονται στα δίχτυα των ισχυρών.
Καίνε τα δρώμενα τη σκέψη κι οι σκιές περιπολούν στα χαλάσματα επιλογών, που μέρες ιστορικές σημάδεψαν.
Η επικράτηση της ειρήνης σε πρώτο πλάνο, όμως κι εξορίες, προδοσίες, βασανισμοί, συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις για όλα έχει κάτι να πει, ίσως επειδή όλα αυτά ξετυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια της.
Δεν γράφονται σε σελίδες ιστορίας, στο μυαλό περιπολούν και αγιάζονται σε ποιητικές γραφές. Όνειρο κακό που δεν πέρασε, ανασκευάζεται και αναπλάθεται κάθε φορά στις αναγνώσεις κοντινού παρελθόντος. Με το νου να κρατάει τη διαύγεια των γεγονότων, μη γίνουν λήθη γιατί η αλήθεια πρέπει να σωθεί μέσα από τις ψυχές των ανθρώπων.
"10/7/2001
Το νου
τη σκέψη
το πνεύμα
κανείς
δεν μπόρεσε
να κλείσει
σε λευκά
κελιά.
Το κορμί
φυλάκισαν
το πνεύμα δραπέτευσε
σπάζοντας
φραγμούς και αλυσίδες.
Λεύτερο τώρα πια
γεμίζει
τα σκοτάδια
ΦΩΣ! "
Σε ουρανούς που ξημερώνουν ας ταξιδεύουν με φως...
5 σχόλια:
Η Ρένα είναι μια γυναίκα σπουδαία πάνω απ όλα στην ποιότητα ψυχής που διαθέτει .
Από τους ελάχιστους ανθρώπους που έχουν μείνει με τέτοια "ζάχαρη ψυχής".
Της αξίζουν τα καλύτερα , και η αισθητική σου ανάλυση της δίνει ένα μικρό κομμάτι απο αυτό που έτσι κι αλλιώς την αντιπροσωπεύει.
Καλημέρα Σοφία
Μια καλημέρα και στην Ρένα με την αγάπη μου
Σοφία μου ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το Πασχαλινό σου δώρο. Με συγκίνησες πολύ με την ανάλυση των τριών ποιητικών μου συλλογών. Βρίσκεις πάντα τις κατάλληλες λέξεις για να μπεις στην ψυχή του
δημιουργού. Και πάλι Ευχαριστώ.
"Λεπτή", ιδιαίτερα "τρυφερή" παρουσίαση μιας γυναίκας, που διαβάζοντάς την ανακαλύπτεις πως,
Μιλάει με τις σιωπές της και σιωπά κραυγάζοντας.
Απαλλαγμένη η γραφή της Ρένας Βασιλά από το άγχος να τοποθετήσει σωστά
Τις λέξεις, ν’ ακολουθήσει προσχεδιασμένες ποιητικές τεχνικές και να υπηρετήσει
Την ποίηση «υπό όρους», κερδίζει τον αναγνώστη της με την αμεσότητα, την απλότητα
Και την τεχνική της «κατάθεσης ψυχής», που αποπνέουν τα έργα της.
Όπως αναφέρεται στην παρουσίαση τα «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ» είναι η προσπάθεια
Της ποιήτριας να διαχειριστεί τη μεγάλη απώλεια της μάνας και να μάθει να πορεύεται
Σ’ ένα κόσμο που ξαφνικά φαντάζει στα μάτια της τόσο ξένος.
Μέσα από την καταγραφή των έντονων συναισθημάτων που κατατίθενται «αφτιασίδωτα»,
Μας καθιστά κοινωνούς μιας πάλης, ανάμεσα στο «κατανοώ» και το «αποδέχομαι»,
Που καθορίζουν την ανθρώπινη υπόσταση εσαεί.
«ΟΙ ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ» είναι το επόμενο βήμα της ποιήτριας.
Η ωριμότητα που κερδήθηκε μέσα από βιώματα τρυφερά αλλά και μοναχικά, διαπερνά
Τούτο το έργο φανερά.
Οι ήχοι, που παραμονεύουν στην άκρη των ματιών για να σταλάξουν δάκρυ, « ξεθαρρεύουν»
Μέσα απ ΄ τις αναμνήσεις της ποιήτριας και φτάνουν στον αναγνώστη, άλλοτε φωτεινοί,
Άλλοτε γκρίζοι, τραγουδιστοί ή ανεμοδαρμένοι, μα πάντα νοσταλγικοί, απείραχτοι από το
Χρόνο και μάλλον μελαγχολικοί, όπως, ίσως, ταιριάζει στο ανεκπλήρωτο.
Κι ύστερα «ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ»….
Παρότι η θεματολογία εδώ είναι εντελώς διαφορετική, ξεφεύγει από το «εγώ», προσπερνά
Το προσωπικό και πλατειάζει στο «εμείς», παραδόξως, το ύφος της γραφής, ουσιαστικά, δεν αλλάζει.
Τα θέματα σκληρά μα αποδίδονται κι εδώ με λυρισμό, ακόμα και μέσα στο ρεαλισμό της περιγραφής τους.
Παράδοξο αλλά αληθινό για όσους είναι «υποψιασμένοι» και «μυημένοι» στα όσα καταγγέλλονται.
Για τους νεότερους, ξάφνιασμα για όσα δε διδάχτηκαν ποτέ στα σχολειά.
Ρεαλιστική γραφή, αποτύπωση της ιστορικής αλήθειας, δοσμένα όμως μ’ ένα λυρισμό
Που παρασύρει τον αναγνώστη σε δικές του αποτιμήσεις, συγκρίσεις, σκέψεις παράλληλες.
Για τη Ρένα Βασιλά «ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ» δεν είναι απλά ανάγκη έκφρασης.
Είναι η «ευθύνη» της απέναντι στην απόκρυψη ή και την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας που επιχειρείται τόσο απροκάλυπτα τα τελευταία χρόνια.
Είναι η «απόδοση ευθυνών» για την καταπάτηση του δίκιου, για την κατακρεούργηση των
Λαών από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα,
Για την ασθμαίνουσα ανάσα της εύθραυστης Παγκόσμιας Ειρήνης.
Είναι, τέλος, ένας τρόπος για να πει ποιητικά και με την «εις άτοπον απαγωγή»
ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ για λίγο, ναι. ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ όχι!
Να το πει στον καθ’ ένα από μας σήμερα, «ακουμπώντας» σε αγώνες,
Σε λάθη και παραλήψεις, σε ανεπάρκειες και προδοσίες, σε ηρωισμούς και αυταπάτες
Του χτες.
Κατάθεσα εδώ, με την ευγενική ανοχή της οικοδέσποινας, και με αφορμή τη «λεπτή», "τρυφερή",
Όπως προείπα, αναφορά της στη Ρένα Βασιλά, τις προσωπικές μου σκέψεις και απόψεις,
Που γεννήθηκαν με τη μελέτη και των τριών έργων, μιας και είχα την ξεχωριστή τιμή
Να μου τα εμπιστευθεί η ποιήτρια.
Συμπερασματικά θα ήθελα να αναφέρω ότι σε μένα έμεινε η εντύπωση πως
Στα «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ» η ποιήτρια είναι η κόρη, η οποιασδήποτε ηλικίας κόρη,
Η μαγεμένη απ’ τη γυναίκα-μάνα που υπήρξε μέντορας γι’ αυτήν.
Στους «ΗΧΟΥΣ ΚΟΧΥΛΙΩΝ» διαμορφώνεται στη γυναίκα που ωριμάζει μέσα από την
Πάλη με το χρόνο, σαν το παλιό, καλό κρασί, για να μεταμορφωθεί στα «ΠΟΛΙΤΙΚΑ»
Στον ανελέητο ΑΝΘΡΩΠΟ-ΔΙΚΑΣΤΗ που αντιστέκεται σ’ ό,τι της αφαιρεί το δικαίωμα
Ν’ ανασαίνει, να ελπίζει, να ονειρεύεται.
Μ’ αυτό τον τρόπο αισθάνθηκα εγώ το «άγγιγμα» της ποιήτριας, και σκέφτομαι πως,
Τελικά, αυτό που μετράει σ’ ένα έργο είναι τ’ αγγίγματα που πετυχαίνει ανάμεσα στους
Αναγνώστες του.
Θερμές ευχαριστίες, αγαπητή κυρία Στρέντζου, για την γενναιόδωρη φιλοξενία σας.
Ζητώντας από καρδιάς συγγνώμη για την χωρίς δόλο παραποίηση του ονόματός σας, αγαπητή κυρία Στρέζου,ευχαριστώ και πάλι.
Αγαπητή Σταυρούλα χαίρομαι κάθε φορά που συναντώ τις λέξεις σου.
Η προσέγγισή σου στο έργο της ποιήτριας με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, θεωρώντας πως συμπληρώνει τις δικές μου.
Να είσαι καλά!!!
Δημοσίευση σχολίου