ΜΑΡΙΑ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ - Το βιβλίο των νεκρών

Το καινούργιο βιβλίο της Μ.Ρ. δεν είναι ακριβώς μια ποιητική συλλογή. Είναι μια ποιητική διαδρομή,ένα παραμύθι, ώστε να συλλάβει ο αναγνώστης το ακατάληπτο του θανάτου, όσο βέβαια αυτό είναι μπορετό.
Σύντροφός της η θλίψη και μια μελαγχολία διάχυτη, όπως ακριβώς οι επιτύμβιες στήλες του Κεραμεικού. Ακολουθεί το αναπόδραστο μέρος μιας πορείας που δεν την τρομάζει, δεν της φέρνει απόγνωση, δεν της φέρνει φόβο.
Ο συνδυασμός σκοτεινής ποίησης στο *παραμύθι*, γοητεύει τον αναγνώστη από την πρώτη στιγμή. Είναι που όλοι αναρωτιόμαστε για την επόμενη μεταθανάτια μετάβαση της ψυχής. Άλλωστε, όσο βαθύτερη η ψυχή, τόσο πιό γεμάτη από νεκρούς, που την συνοδεύουν όπου κι αν πάει. Τάχα σε πόσους τάφους δεν αναπαύονται κομμάτια του εαυτού μας.
Αχνοπερπατάει στις μνήμες αυτών που αγάπησε και μαζί τους βαδίζει στο πέλαγος του αγνώστου. Ο Λόγος της, ενσυνείδητη ενέργεια, φτάνει στο επέκεινα της ουσίας.
Μιλάει ο μύθος με τα σύμβολα, με τα άλογα στοιχεία της ψυχής. Πλάθει μια άλλη τέχνη, ούτε ποίημα , ούτε πεζό που όμως διαθέτει μια κινηματογραφική ροή. Συνορεύει ο Λόγος της με το άλογο, ψάχνοντας την τροχιά του αγνώστου, ψηλαφώντας να συναντήσει το λυτρωτικό μυστικό κι εκείνους που ζουν την ατελεύτητη τιμωρία και δίωξη. Εκεί ακριβώς αρχίζει η ανέκκλητη εσωτερική πορεία της Μύριαμ προς την αναχώρηση.
Αχνοπερπατεί μέσα στους νεκρούς. Στην αφετηρία προτάσσει, όλη της τη νοούμενη ύπαρξη για να αντιληφθεί και να κατανοήσει. Θα αρχίσει να συνομιλεί σε τούτη τη διάνυση πότε με τον εαυτό της και πότε με τους νεκρούς της. *Η γκρίζα χώρα που ο καθένας μόνος του την διαβαίνει, για να τα γράψει όλα στο βιβλίο των Νεκρών*, την περιμένει. *Σαν έτοιμη από καιρό , σαν Θαρραλέα*, φορώντας τη θλίψη, θα συναντήσει το σκιάχτρο-κοράκι και ν΄ανοίξει τον διάλογο για το* Βιβλίο* που όλοι πρέπει να υπογράψουν.
Στο παζάρι της σιωπής θ΄ανακαλύψει το* Ανύπαρκτο*, το *Τίποτα* που πουλιέται ακριβά.Γυρολόγος χαμένων ψυχών βρίσκεται στο πουθενά, για να συναντήσει αυτό που δεν γεννήθηκε ή μήπως εκείνο το δικό της που δεν κυοφορήθηκε ποτέ. Περιπλανιέται στις αναμνήσεις, που την σκοτώνουν σιγά σιγά μ' εκείνες πούχε θάψει από καιρό στην καρδιά.
Ανακαλύπτει έναν κόσμο κουφό που δεν ακούει, τυφλό που δεν βλέπει. Μαθαίνει για την μυλόπετρα της κόλασης που αλέθει ζωντανούς.
Η Μύριαμ θα φθάσει να δει τα πολλά της Εγώ και πόσα από αυτά συνειδητά έχει σκοτώσει. Η δίψα της για γνώση αξεδίψαστη μένει. Σκάβει βαθιά κι όχι σε ρηχές ανασκαφές, για να βρεί όλες εκείνες τις λησμονημένες υπάρξεις κι εκεί να εναποθέσει για πάντα τα θρύψαλα της ψυχής της. Γιατί η Μύριαμ θα βρεί την Πύλη για τον ΄Ογδοο Ορίζοντα, την Πύλη για τη Ζωή.
Το παραμύθι για την Μαρία Ροδοπούλου εδώ τελειώνει κι αρχίζει για μας η ανακάλυψη και αποκάλυψη μιας ιστορίας φερμένη απο το μέλλον θαρρείς, το μέλλον που συνειδητά ή ασύνειδα ενυπάρχει σε όλους.
Με την καρδιά κι όχι με τον νου αξίζει να διαβάσετε το *Βιβλίο των Νεκρών* και να σταθείτε απέναντι σ' αυτό, που το άγνωστο τρομάζει αλλά ταυτόχρονα γοητεύει, με μια γραφή που παρασύρει την ψυχή στα μονοπάτια που η Μύριαμ ακολούθησε. Καλή ανάγνωση.