ΜΑΡΙΑ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ - Το βιβλίο των νεκρών

Το καινούργιο βιβλίο της Μ.Ρ. δεν είναι ακριβώς μια ποιητική συλλογή. Είναι μια ποιητική διαδρομή,ένα παραμύθι, ώστε να συλλάβει ο αναγνώστης το ακατάληπτο του θανάτου, όσο βέβαια αυτό είναι μπορετό.
Σύντροφός της η θλίψη και μια μελαγχολία διάχυτη, όπως ακριβώς οι επιτύμβιες στήλες του Κεραμεικού. Ακολουθεί το αναπόδραστο μέρος μιας πορείας που δεν την τρομάζει, δεν της φέρνει απόγνωση, δεν της φέρνει φόβο.
Ο συνδυασμός σκοτεινής ποίησης στο *παραμύθι*, γοητεύει τον αναγνώστη από την πρώτη στιγμή. Είναι που όλοι αναρωτιόμαστε για την επόμενη μεταθανάτια μετάβαση της ψυχής. Άλλωστε, όσο βαθύτερη η ψυχή, τόσο πιό γεμάτη από νεκρούς, που την συνοδεύουν όπου κι αν πάει. Τάχα σε πόσους τάφους δεν αναπαύονται κομμάτια του εαυτού μας.
Αχνοπερπατάει στις μνήμες αυτών που αγάπησε και μαζί τους βαδίζει στο πέλαγος του αγνώστου. Ο Λόγος της, ενσυνείδητη ενέργεια, φτάνει στο επέκεινα της ουσίας.
Μιλάει ο μύθος με τα σύμβολα, με τα άλογα στοιχεία της ψυχής. Πλάθει μια άλλη τέχνη, ούτε ποίημα , ούτε πεζό που όμως διαθέτει μια κινηματογραφική ροή. Συνορεύει ο Λόγος της με το άλογο, ψάχνοντας την τροχιά του αγνώστου, ψηλαφώντας να συναντήσει το λυτρωτικό μυστικό κι εκείνους που ζουν την ατελεύτητη τιμωρία και δίωξη. Εκεί ακριβώς αρχίζει η ανέκκλητη εσωτερική πορεία της Μύριαμ προς την αναχώρηση.
Αχνοπερπατεί μέσα στους νεκρούς. Στην αφετηρία προτάσσει, όλη της τη νοούμενη ύπαρξη για να αντιληφθεί και να κατανοήσει. Θα αρχίσει να συνομιλεί σε τούτη τη διάνυση πότε με τον εαυτό της και πότε με τους νεκρούς της. *Η γκρίζα χώρα που ο καθένας μόνος του την διαβαίνει, για να τα γράψει όλα στο βιβλίο των Νεκρών*, την περιμένει. *Σαν έτοιμη από καιρό , σαν Θαρραλέα*, φορώντας τη θλίψη, θα συναντήσει το σκιάχτρο-κοράκι και ν΄ανοίξει τον διάλογο για το* Βιβλίο* που όλοι πρέπει να υπογράψουν.
Στο παζάρι της σιωπής θ΄ανακαλύψει το* Ανύπαρκτο*, το *Τίποτα* που πουλιέται ακριβά.Γυρολόγος χαμένων ψυχών βρίσκεται στο πουθενά, για να συναντήσει αυτό που δεν γεννήθηκε ή μήπως εκείνο το δικό της που δεν κυοφορήθηκε ποτέ. Περιπλανιέται στις αναμνήσεις, που την σκοτώνουν σιγά σιγά μ' εκείνες πούχε θάψει από καιρό στην καρδιά.
Ανακαλύπτει έναν κόσμο κουφό που δεν ακούει, τυφλό που δεν βλέπει. Μαθαίνει για την μυλόπετρα της κόλασης που αλέθει ζωντανούς.
Η Μύριαμ θα φθάσει να δει τα πολλά της Εγώ και πόσα από αυτά συνειδητά έχει σκοτώσει. Η δίψα της για γνώση αξεδίψαστη μένει. Σκάβει βαθιά κι όχι σε ρηχές ανασκαφές, για να βρεί όλες εκείνες τις λησμονημένες υπάρξεις κι εκεί να εναποθέσει για πάντα τα θρύψαλα της ψυχής της. Γιατί η Μύριαμ θα βρεί την Πύλη για τον ΄Ογδοο Ορίζοντα, την Πύλη για τη Ζωή.
Το παραμύθι για την Μαρία Ροδοπούλου εδώ τελειώνει κι αρχίζει για μας η ανακάλυψη και αποκάλυψη μιας ιστορίας φερμένη απο το μέλλον θαρρείς, το μέλλον που συνειδητά ή ασύνειδα ενυπάρχει σε όλους.
Με την καρδιά κι όχι με τον νου αξίζει να διαβάσετε το *Βιβλίο των Νεκρών* και να σταθείτε απέναντι σ' αυτό, που το άγνωστο τρομάζει αλλά ταυτόχρονα γοητεύει, με μια γραφή που παρασύρει την ψυχή στα μονοπάτια που η Μύριαμ ακολούθησε. Καλή ανάγνωση.

1 σχόλιο:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Ο/Η anthropomastoras είπε...
Είμαι ο ποιητής του τίποτα,
και ο καλλιτέχνης των πάντων.
Το σκοτάδι,
οι στίχοι μου.
Χρώμα μαύρο,
και η μουσική μου.

Απόψε ήθελα να πεθάνω,
μα να που γράφω και πάλι.

Το μολύβι,στο χέρι μου πιάνω
και πορεία σκοτεινή,
στο χαρτί μου ιχνογραφώ επάνω.

Στο δρόμο μου,
έναν πιστό συναντώ.
Είσαι ο Θεός;
Με ρωτά...
Μήπως ήρθες για εμένα;
Τον κοιτώ με απορία,
γυρίζω το κεφάλι μου,
και να γράφω συνεχίζω.

Πιο κάτω,
έναν ιερέα συναντώ.
Είσαι άγιος;
Με ρωτά...
Μήπως ήρθες για εμένα;
Αδιαφορώ,
και το μολύβι μου πιο σφιχτά το πιάνω.

Παρακάτω,
τον θάνατο συνάντησα.
Είσαι εκείνος;
Με ρωτά...
Μήπως ήρθα για εσένα;
Γυρίζω την σελίδα μου,
δεν του δίνω σημασία.

Οι ιδέες τώρα,
μου καίνε την ψυχή.
Ευλογημένο το σκοτος να'ναι,
που από τόσα πια με γλιτώνει.

Μ'όλες τις σκέψεις της γης,
να περνούν απο το μυαλό μου.
Στα μάτια μου να καθρεπτίζονται,
και τα συναισθήματα όλου του κόσμου.

Ποια είναι η ώρα του θανάτου μου;
Πότε, για στερνή φορά,
αποχαιρετώ τον κόσμο μου;

Ακόμα εδώ είμαι...
Μόνος μου και κλαίω.

Τα συναισθήματά μου,
με τον νου μου τα σκοτώνω.
Και τα δάκρυά μου,
με το αίμα τους, δαιμονισμένα, ανακατώνω.

Τώρα τον Θεό να δω θέλω,
και να βγει από τους ουρανούς,
Τον προκαλώ.
Να Τον βάψω μαύρο,
και αυτόν θέλω.

Όχι ψυχή μου,
εσύ δεν θα κλάψεις.
Και εσείς φτερά μου,
δεν θα πετάξετε.

Μυαλό μου,
δεν θα πάψεις να σκέφτεσαι.
Και εσυ καρδιά μου,
να μην ξαναχτυπήσεις.

Για εσένα λοιπόν.
Εσύ τι θες να γίνω;
Ο εφιάλτης σου;
Ο εαυτός σου ο άλλος;
Η απολογία σου ή μήπως
του τέλους σου ο σάλος;

Ότι και αν ποτέ σου θελήσεις,
για σένανε,εγώ θα γίνω.

Γιατί εγώ είμαι ο ποιητής του τίποτα,
και ο δημιουργός των πάντων.

Θα με βρεις αν με αναζητήσεις στο helios@e-e-e.gr. Βραδυά Dada Club ο φίλος της K.K.

29 Νοέμβριος 2008 5:43 μμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
anthropomastoras...

Σ΄ευχαριστώ για το πέρασμα και την κατάθεση που έκανες.Όμορφη Κυριακή.

29 Νοέμβριος 2008 10:30 μμ


Ο/Η ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ είπε...
..."Ένας νεκρός...δυο οι νεκροί...Φαντάζομαι πως οι νεκροί θάχουν το χρώμα της φωτιάς. Τα κοκαλιάρικα χέρια τους θα ικετεύουν για επιείκεια, ή θα ζητούν εκείνα που δεν άγγιξαν..."

Καλημέρα!!!

30 Νοέμβριος 2008 5:12 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ...

Πάντα θα αναζητούν
εκείνα τα χέρια
που δεν τόλμησαν τότε
ν' αγγίξουν
επαφή που άφησαν
να την πάρει ο χρόνος.
Τώρα η ενοχή
τους καίει τη σάρκα
στις αιώνιες κατακόμβες.
Γλυκό καλώς ήρθες με ηλιόλουστη Κυριακή να συνοδεύει τον ερχομό σου.

30 Νοέμβριος 2008 5:26 πμ


Ο/Η Βασίλης είπε...
Η παρουσίαση προσεγμένη, λιτή και περιεκτική.
Πέτυχε το στόχο της: να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον
Και να αναζητήσουμε τη δική μας προσέγγιση, με την προσωπική μελέτη πια,..
Ξεχώρισα από το παραπάνω κείμενο της παρουσίασης δύο σημεία που μου άρεσαν ιδιαίτερα

«Τάχα σε πόσους τάφους δεν αναπαύονται κομμάτια του εαυτού μας.»

«…Μαθαίνει για την μυλόπετρα της κόλασης που αλέθει ζωντανούς….»

Καλό Απόγευμα Σοφία μου

30 Νοέμβριος 2008 5:46 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
Βασίλης...

Κρατώ τα όμορφα λόγια σου ως σημαντική κατάθεση. Με ευχαριστεί ιδιαίτερα, ότι οι λέξεις μου, κινούν το ενδιαφέρον για να ασχοληθεί κανείς με την αξιόλογη γραφή της Μαρίας Ροδοπούλου. Είναι μια μελέτη ζωής ανεξάρτητα από τον τίτλο. Πρέπει να μπούμε βαθιά στον κόσμο των νεκρών για ν' ανακαλύψουμε εκ νέου τη χαρά της ζωής.
Όμορφο απόγευμα να έχεις καλέ μου φίλε.

30 Νοέμβριος 2008 6:00 πμ


Ο/Η Φαιδρα Φις είπε...
Σοφία κατ'αρχάς να πω ότι είναι μια όμορφη και απλή παρουσίαση και εύγε.
Κράτησα ό,τι και ο Βασίλης,
αλλά και τη μυλόπετρα της κόλασης που αλέθει ζωντανούς...

μπράβο!

χαίρομαι που σε διάβασα
καλή τύχη στο βιβλίο της Μαρίας!

σε φιλώ

2 Δεκέμβριος 2008 12:55 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
Φαίδρα φις...

Σ'ευχαριστώ, τα λόγια σου με συγκινούν.

2 Δεκέμβριος 2008 1:15 πμ


Ο/Η Odiporos είπε...
Πολύ όμορφη παρουσίαση, μου κίνησε το ενδιαφέρον για να τρέχω στα βιβλιοπωλεία το απόγευμα.
Εγώ κρατώ ως παραμυθάς κρατώ το...
"Μιλάει ο μύθος με τα σύμβολα, με τα ά-λογα στοιχεία της ψυχής..."
Και όταν μιλάει αυτός, έχει τόσα μα τόσα πολλά να μας πει.

Καλώς σε βρίσκω!

2 Δεκέμβριος 2008 4:12 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
odiporos...

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Σου συνιστώ να τρέξεις για το βιβλίο. Αξίζει την ανάγνωση όλων.
Καλό σου απόγευμα

2 Δεκέμβριος 2008 6:08 πμ


Ο/Η Τάκης Τσαντήλας είπε...
Ανίχνευση του μυστήριου του θανάτου
μέσα από την πεθυμιά της ζωής,
το επίπονο άνοιγμα του φωτός
εν μέσω ερέβους..

Υπέροχη η κριτκή σου προσέγγιση
για το βιβλίο της Μαρίας..
Να είσαι καλά Σοφία μου..

2 Δεκέμβριος 2008 1:18 μμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
Τάκης Τσαντήλας...

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Είναι το βιβλίο της Μαρίας καλό Τάκη μου, γι' αυτό κι αναρρίχηση μαζί του είναι εμπειρία επανεκτίμησης της ζωής.
Καλή σου μέρα.

2 Δεκέμβριος 2008 7:42 μμ


Ο/Η Συβίλλα είπε...
Δύσκολο να γράφεις για τη γραφή κάποιου άλλου. Χαίρομαι που διάβασα ένα μεστό κείμενο που με παρακίνησε όχι να ΑΓΟΡΑΣΩ απλά, αλλά να ΔΙΑΒΑΣΩ ένα βιβλίο. Θαρρώ πως εδώ, όλοι ξέρετε τη διαφορά...

Καλημέρα
[και από εδώ..]

2 Δεκέμβριος 2008 11:06 μμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
Συβίλλα...

Σ' ευχαριστώ για τα ηλιοτρόπια, θα τα φυλάξω μαζί με τις στάλες της πρωινής δροσιάς. Είναι ευτυχής όποιος μπορεί και διαβάζει ένα βιβλίο, πόσο μάλλον το συγκεκριμένο. Έχω την αίσθηση ότι αφουγκράζεσαι προπάντων αυτό που βρίσκεται πίσω από τις λέξεις. Γλυκό καλώς ήρθες.

3 Δεκέμβριος 2008 12:13 πμ


Ο/Η Μαργαρίτα είπε...
Υπέροχη γραφή, διεισδυτική...
αποκαλύπτει έμμεσα κρυφά μονοπάτια
και αφήνει τον αναγνώστη να τα
διαβεί, ακολουθώντας το δικό του
συναίσθημα... σ' ευχαριστούμε Σοφία μου!

Να έχεις μία όμορφη μέρα καλή μου ***

3 Δεκέμβριος 2008 10:47 μμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
Μαργαρίτα...

Στα κρυφά μονοπάτια
φρόντιζε ν' ανακαλύπτεις
το δικό σου συναίσθημα
και να τ' ακολουθείς.
Σ'ευχαριστώ μικρή μου. Καλημέρα

3 Δεκέμβριος 2008 11:34 μμ


Ο/Η ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ είπε...
Οταν γράφω για ανθρώπους που για μένα ειναι κάτι παραπάνω από κομμάτι του εαυτού μου,ίσως νιώθω να παρασύρομαι.
Αλλα εδω τα πράγματα ειναι διαφορετικά γιατι τη Μαρία την διαβαζω δυο χρόνια. Πολυ πριν την γνωρίσω και σαν άνθρωπο εκτός από Ποιήτρια.
Το βιβλίο των νεκρών είναι οτι πιο εξαιρετικό έχω διαβασει σε σκοτεινό παραμύθι..
Δινει τοσες εικονες που εγω θα μουν πολυ φτωχή για να μιλήσω γι αυτό.
Με κανει ιδιαιτερα ευτυχισμενη το οτι μαζί της ανακαλύπτω και γω για πρώτη φορά τον Ογδοο οριζοντα..

4 Δεκέμβριος 2008 12:46 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ...

Γίναμε πολλοί οι ευτυχισμένοι που ανακαλύψαμε μαζί της τον Όγδοο Ορίζοντα.
Όμορφη μέρα να έχεις.

4 Δεκέμβριος 2008 12:54 πμ


Ο/Η Maria R. είπε...
Ένα Ευχαριστώ
μέσα απο την
καρδιά μου


Καλή Νύχτα

μα ποτέ Βράδυ...

4 Δεκέμβριος 2008 10:17 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
Maria r. ...

Εγώ σ' ευχαριστώ που μπόρεσα να αρθρώσω τον Λόγο μου μέσα από εκείνον τον δικό σου.
Καλή νύχτα.

4 Δεκέμβριος 2008 10:25 πμ


Ο/Η and33 είπε...
Πολύ καλή η παρουσίαση του βιβλίου που έκανες Σοφία. Ξέρω ακόμα ότι η βραδυά ήταν πολύ όμορφη και πετυχεμένη. Δεν έχω παρά να ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο της Μαρίας

4 Δεκέμβριος 2008 11:57 πμ


Ο/Η ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...
and33...

Σ' ευχαριστώ Ανδρέα. Τα νέα ταξιδεύουν...Πράγματι η βραδυά ήταν όμορφη με την οικοδέποινα και ποιήτρια στο πλευρό μας και σε πρώτο ρόλο το βιβλίο να ανιχνεύει και να ανιχνεύουμε και μεις μαζί του τον Όγδοο Ορίζοντα.
Καλή σου νύχτα.

4 Δεκέμβριος 2008 12:29 μμ