ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΜΠΛΗΣ - 12 ιστορίες που ονειρεύονται να γίνουν παραμύθια

Οι  «12 ιστορίες που ονειρεύονται να γίνουν παραμύθια»,  είναι το νέο βιβλίο του Πέτρου Κουμπλή, δημοσιογράφου-συγγραφέα, που κυκλοφόρησε το 2012 από την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Ο Θοδωρής Κανάκης, έντυσε με ζωγραφιές και σκίτσα τις λέξεις του δημιουργού.

Πίσω από τα παραμύθια, υπάρχουν οι ανάσες, οι σκέψεις, οι προβληματισμοί του Πέτρου Κουμπλή. Αφηγείται ιστορίες, που διαβάζονται ευχάριστα, εισάγοντας τον αναγνώστη στις παραμυθίες, που απευθύνονται σε μεγάλα παιδιά και όχι μόνον. Ο συγγραφέας γίνεται ο παραμυθάς της εποχής του ή μήπως γίνεται ο νοσταλγός μιας παιδικής αθωότητας, που ανεπιστρεπτί έχει φύγει. Κι όσο κι αν οι καιροί είναι δύσκολοι και με γρήγορους ρυθμούς, εκείνος εξακολουθεί να ονειρεύεται, για να μαγεύει και να μαγεύεται γλυκά από τα όνειρά του. Ηθελημένα ή αθέλητα γίνεται ο ηρωικός ονειροπόλος, ο σύγχρονος Πίτερ Παν που πρώτα ταξιδεύει στην φαντασία του, για να μας παρασύρει μετά, στα φανταστικά ταξίδια, απενοχοποιημένος από τη φθορά που φέρνει ο χρόνος.

Με τακτικές αναπολήσεις, ξεδιπλώνει χαρακτήρες που ίσως ακόμα να ζουν στη σφαίρα της ονειροπόλησης. Άλλωστε, ποιος είναι εκείνος, που δεν πιστεύει, πως το όνειρο στις μέρες μας, δεν επιτρέπεται να χρεοκοπήσει. Είναι η ελπίδα που ορίζεται στη συνειδητή κι επιλεγμένη επιλογή του καθενός. Είναι ο απόηχος από τα ίχνη, που συντηρούν μια υπόσχεση, γι’  αυτό που θ’ ακολουθήσει στο μέλλον. Ένα προσωπικό καταφύγιο στη σπηλιά της μνήμης, με φυλαγμένα λατρευτικά αντικείμενα, γεμάτα γνήσια κι ειλικρινά συναισθήματα, για να διαιωνίζονται θαύματα στις αναρριχήσεις της ανάμνησης.

Ο συγγραφέας πλέκει τις ιστορίες, με απρόβλεπτους συνδετικούς κρίκους, που αναπάντεχα ανακαλύπτονται μέσα σ’ αυτές. Η Μονρόβια, Το ταξίδι, Η ζωή και ο προσωρινός θάνατος της Ελεονόρας Βάις, Ένας άγριος σκύλος, Ούτε ένα δάκρυ, Για να μην πεθάνει το κορίτσι, ή αλλιώς, Όλα για το κλουβί, Η πιο ηρωική βίδα, Ένα μικρό ψέμα, Ο κήπος, Σκουριάζω, Μια ύποπτη τσάντα, Ο γύρος του κόσμου, είναι οι τίτλοι των δώδεκα ιστοριών, που ονειρεύονται να γίνουν παραμύθια. 

Περιγραφικός ο λόγος του δημιουργού, δίνει με την ανάγνωση τη δυνατότητα μιας δραπέτευσης σ’ έναν μαγικό και παραμυθένιο κόσμο. Μέσα από τις αφηγηματικές ιστορίες, ανακαλύπτουμε την ευαισθησία του Πέτρου Κουμπλή. Αν και μεγαλώνει, φυλάει επιμελώς το παιδί και τα γοητευτικά ταξίδια του στη χώρα της φαντασίας. Για τούτο και συναρμολογεί απλά και κατανοητά τις λέξεις του. Αναδύουν μια ποιητική σαγηνευτική αύρα, που προσεγγίζεται  γλυκά από τους αναγνώστες. Η γραφή του, φρενάρει όμορφα  τη νεανική πλήξη στο μωσαϊκό του λόγου, ξαφνιάζοντας με την κατάκτηση του αισθητικού αποτελέσματος, την ευτέλεια  των ημερών. Άλλοτε λάμπουν τα πολυεπίπεδα των μύθων κι άλλοτε συγκινούν, σχεδόν δακρύζουν από την ελκυστική πλοκή των ιστοριών που ονειρεύονται να γίνουν παραμύθια. 

Η θεματολογία ρέει με κάποια ψήγματα φιλοσοφικού προβληματισμού, που ανασαίνουν την υπαρξιακή  αναζήτηση του δημιουργού. Πλάθει εικόνες με  σκηνές παιδικού cartoon, αιχμαλωτίζοντας τους οραματισμούς του, για να τους προσφέρει γενναιόδωρα σε κείνους που εξακολουθούν να ονειρεύονται από τις ψευδαισθήσεις  ενός διστακτικού κι ευαίσθητου συγγραφέα. Ο ίδιος θα πει: «Η ζωή είναι οι λεπτομέρειές της». Μήπως τελικά, όλοι δεν ψάχνουμε να βρούμε τα ίχνη της ευτυχίας στις λεπτομέρειες της ζωής; Γιατί αληθινά, σε παρακμιακούς καιρούς, όλοι αποζητάμε τα στοιχεία εκείνα που θα ραντίσουν στιγμές όμορφες, αποτινάζοντας μια αδιόρατη μελαγχολία, που συνθλίβει τις μέρες μας. Επιδιώκουμε την στιγμιαία έστω αφύπνιση ενός χαμόγελου, ξεχασμένου πια, που όμως παρηγορεί αισθήσεις. 

Ο Πέτρος Κουμπλής, το βρήκε σ’ ένα άγνωστο κορίτσι κάπου στη Μονρόβια κι από τότε του χαμογελά στα δύσκολα. Γιατί, με χαμόγελα βλασταίνουν τα όμορφα και ξυπνούν τα ένστικτα του ωραίου. Ο ίδιος αφήνει τους αναγνώστες του ν’  αγγίξουν και να γευτούν την αντανάκλαση των «12 όμορφων ιστοριών που ονειρεύονται  να γίνουν παραμύθια».